آواز فضا ۾
هر روز ٻُڌان تنهنجو ٿو آواز فضا ۾.
تنهنجا ئي ڏسان آءُ پيو اعجاز فضا ۾.
سرتاج جُهڪيو جنهن جي رکن تاج قدم تي،
محبوب انهيءَ جو ته ڏس اعزاز فضا ۾.
ڪو وقت تجلي جا پسائي تو پيارا،
سهڻن جو تهان پوءِ ٿيو آغاز فضا ۾.
نظرن جي ڪئي تو جا نماڻن تي نوازش،
ظاهر ته ٿيو تنهن کان نظر نياز فضا ۾.
مکڙين کي لڳي مَرم پَسي مُرڪ سنديئي،
تنهنجي ئي نزاڪت جا پسان ناز فضا ۾.
گفتار سنديئي جو اثر ياد مٺا هي،
سهسين ٿا وڄن، آءُ ٻڌان ساز فضا ۾.
جي گُهور وجهين ٿو ته لڳين ايئن ٿو پيارا،
اُڏريا ڪي شڪارن لئه، بکيا باز فضا ۾.
مُشڪين ته ٽڙن باغ سپون موتي جهٽن ٿيون،
ڪاوڙ جي ڪرين خلق ڏسي راز فضا ۾.
هي سينڌ سهائو يا ڪريو چنڊ زمين تي،
يا شيل ڪرڻ آئي ڪا شهناز فضا ۾.
هي وار سندءِ ياڪ ڪي واسينگ ٻچن تي؟
ڪَکجي ٿا پون جن کان سرفراز فضا ۾.
ڏسندا پيا زمانا ۽ زمينون به هتي جون،
”سرويچ“ سندءِ شعر جو پرواز فضا ۾.