گهمن پيا چور چوهڙ ۽ لاڏين ۾
چانڊيا صاحب! اڄ به گهمن پيا چور چوهڙ ۽ لاڏين ۾،
لکن ماڻهن ڏٺا آهن، رنگ رنگيلين گاڏين ۾.
اڄ ڀي ڍنڍن ڍورن تي آ، ڍنگي سَر جو ڍارو يار،
اڄ ڀي پنهنجن پکين تي آ، گولين جو وسڪارو يار،
اڄ ڀي مي مهاڻو ماڻهو، ويڳاڻو ويچارو يار،
اڄ ڀي ٽيڏي ٽڪڻ وارا، ٽوٽ ڏسون ٿا ٽاڏين ۾،
چانڊيا صاحب! اڄ به گهمن پيا چور چوهڙ ۽ لاڏين ۾.
اڄ ڀي پنهنجن پکين سندا، باز ڀڳل ۽ پير ٻڌل،
اڄ ڀي چُوڻي پاڻيءَ توڙي، چُونگارڻ تي ڪلف لڳل،
اڄ ڀي ماري مارڻ لا، بندوق لڪائي منجهه بغل،
اڄ ڀي ڇيرا ويچارن جي، کنڀن ۾ ۽ کاڏين ۾،
چانڊيا صاحب! اڄ به گهمن پيا چور چوهڙ ۽ لاڏين ۾.
اڄ ڀي تڙ ۽ مياڻي تي منهن ڪاري جو آ مارو يار،
اڄ ڀي ماڻهن مسڪينن سان، ڪيس ٿئي پيو ڪارو يار،
اڄ ڀي لڄ ۽ لوئي مٿي آ، لوفر جو لامارو يار،
اڄ ڀي ڏهڪاءُ ڏاڍي جو آ، نانين توڙي ڏاڏين ۾،
چانڊيا صاحب، اڄ به گهمن پيا چور چوهڙ ۽ لاڏين.
اڄ ڀي نوڪر شاهي جا هت، ساڳيا آهن شيل شڪار،
اڄ ڀي ٽاڻي ٽاڻي ڏسجن، ٽيڏي مٿي ساڻ ٽڪار،
اڄ ڀي ديس ڌڻين کي آهي، ڏاڍي ڌارين سان ته ڌڪار،
پر ڪي دشمن دشمن کي پيا، کير پيارين چاڏين ۾،
چانڊيا صاحب! اڄ به گهمن پيا چور چوهڙ ۽ لاڏين ۾.
پکيءَ مڇيءَ جي مالڪ تي ڏس، پادر جو هت سٽڪو آ،
پوڙهي پارهيڙيءَ کي پيارا، چيلهه ۾ لڳل پٽڪو آ،
کيڻاٺيءَ جي کنڀ ۾ قابو، مڙس نه جنهن جو مٽ ڪو آ،
قابو آ سو ڪڙم سڄي سان، اڄ به پڇائن آڏين ۾،
چانڊيا صاحب! اڄ به گهمن پيا چور چوهڙ ۽ لاڏين ۾.
”شاهه يقين“ ۽ ”يوسف چانڊيه“ گڏجي ڪو گهٽ گهيڙ ڪريو،
جيڪو جيڪو جابر هوئي، تنهن سان ڪا جنگ جهيڙ ڪريو،
مانگر مڇ کي مارڻ لاءِ، واهه واهه جهڙي ويڙهه ڪريو،
سچا پو ”سرويچ“ ٿيون ۽ لاڏا بنجون لاڏين ۾،
چانڊيا صاحب! اڄ به گهمن پيا چور چوهڙ ۽ لاڏين ۾.
لکن ماڻهن ڏٺا آهن، رنگ رنگيلين گاڏين ۾.