بينظير اچي پئي، بينظير اچي پئي
اڄ شهر ٺٽي مان ته ٿڌي هير اچي پئي،
هن گهوٽ ڀُٽي جي ته سا تصوير اچي پئي،
طوفان مثل آهي اُکوڙي ته ڇڏيندي،
سمونڊن جيئن اٿي آ، سا ٻوڙي ته ڇڏيندي،
وڏيرن جي مٿان يار، وڏي وير اچي پئي،
بينظير اچي پئي.
جي وک وجهي ٿي ته، وڏا وير ڪِرن ٿا،
سو پير، وڏا مير ۽ مهمير ڪِرن ٿا،
هر چور چڪاري کي، وجهڻ چير اچي پئي،
بينظير اچي پئي.
للڪار ڪري ٿي ته، وڏا ڍنگ ڍرن ٿا،
بدهوش ۽ بدڪار، بي موت مرن ٿا،
مظلوم عوامن جي ته مدد گير اچي پئي،
بينظير اچي پئي.
مسڪين سندو ماس، جو مردار چٻاڙي،
ان جو ٿي ڪڍي اوجهه، لتن ساڻ لتاڙي،
هيڻن جي وڏي واڪ، طرف گير اچي پئي،
بينظير اچي پئي.
تقرير اندر جوش ۽ جولان ڏسو پيا،
تحرير اندر سچ جا سامان ڏسو پيا،
هن قوم ڪٺل جي، ته سا تقدير اچي پئي،
بينظير اچي پئي.
مارئي جو ٿيو مان، عمرڪوٽ ٽٽي پيو،
عظمت جي اڳيان ڪيئن نه، هو جلاد جهڪي پيو،
هن شير علي شاهه جي شمشير اچي پئي،
بينظير اچي پئي.
رهبر جو جهي ويس، جو راڪاس گهمي پيو،
مسڪين سندي جسم مٿان ماس پٽي پيو
اُن کي ته هڻڻ يار، تکا تير اچي پئي
بينظير اچي پئي.
هارين سان ملي حق، وٺون هاڻ هٿن سان،
ڪا ويڙهه ڪريون يار، وڏيرن ته وڏن سان،
ستمگر جي سسيءَ کي ته، وجهڻ سير اچي پئي،
بينظير اچي پئي.
مشينن ۽ مِلن منجهه، حصو آهي اوهان جو،
منشور اسان جي ۾، قصو آهي اوهان جو،
مزدور سندي خواب جي، تعبير اچي پئي،
بينظير اچي پئي.
خوشحال ڪندي ملڪ، مڻيادار مِٺن جو،
ڏس هاڻ، ادا ڄاڻ، وريو ڀاڳ ڀُٽن جو،
کڻي خلق خدا جي لاءِ کنڊيون کير اچي پئي،
بينظير اچي پئي.
مٺو پيءَ به ڏنائين ۽ سڳو ڀاءُ به ڏنائين،
هن قوم مٿان يار ڀلا ڇا نه ڏنائين،
نيڻن ۾ فراقن جو، ڀري نير اچي پئي،
بينظير اچي پئي.
قرآن پڙهي ڪوڙ هڻڻ کان نه ٿڪا جي،
افسوس! وري پو به مسلمان پڪا جي،
فرعون سندي دين، جي آخير اچي پئي،
بينظير اچي پئي.
مجهول مُلان جو نه کپي، دين اسان کي،
ان تي ته ڪڏهن ڪين، آ يقين اسان کي،
تسبيح و تلاوت جو، تفاسير اچي پئي،
بينظير اچي پئي.
محبوب اٿس پيءُ ۽ مسلمان اٿس ماءُ،
طريقي تي رسول جي، سٺئين ڇا نه ڀلا گهاءُ،
محمدصه جي سچي دين جي، تنوير اچي پئي،
بينظير اچي پئي.
زينب جو وٺي روپ، وري روح وريو آ،
ڪربل ۾ ٿيل ڪوس، اڃا ڪونه ٺريو آ،
ڪچ ڪوڙ ڪرڻ ڌوڙ، سچ سير اچي پئي،
بينظير اچي پئي.
”سرويچ“ ٿجو يار، ڏجو ساٿ اديءَ جو،
قسم آهي اوهان کي ته، امڙ سنڌ نديءَ جو،
مارن جي مٺي ڀيڻ، مهاوير اچي پئي،
بينظير اچي پئي،
[1986ع ۾ محترمه بينظير ڀٽو صاحبه پاران جلاوطني ختم ڪري ملڪ پهچڻ جي موقعي تي لکيو ويو. جيڪو بعد ۾ سندس ٺٽي واري جلسي ۾ سندس موجودگيءَ ۾ پڙهيو ويو.]