محبوب رب وٽ شل
محبوب رب وٽ شل، مَرڪان سُنهان سُنهان،
سهڻن جي سونهن کي پيو، ڇاپيان ڇُهان ڇُهان.
هي جي چَوَن ٿا قبرون، مومل جون سي ته ماڙيون،
مومل جي ماڙ ماڙ جو، چاڙهيون چُمان چُمان.
مومل سسئي ۽ سهڻي، ليلا ۽ نوري مارئي،
گڏجي ته تن گُڏين سان، گُلشن گُهمان گُهمان.
گُذري وڃن ايئن پوءِ، ڪيئي صديون اسان کي،
ڳڻجو نه يار! پويان، ڇنڇر جُمان جُمان.
مارن سان محبتون ۽ سنڌ سان سِڪُون سميٽي،
اصلي وطن ڏانهن پنهنجي، اُڏران اُڏان اُڏان.
سچن ته عاشقن سان، ”سرويچ“ ساٿ ٿئي شل،
محمد ﷺ نبيءَ جي ڀر ۾، ويٺل هُجان هُجان.