باتِ ٻُڌو هيءَ ڀينر مُنهنجي،
ذات جَتن سان جيءُ نه ڳَنڍي ڪا.
مُفت ڏُکن ۾ ويندي ڏرجي،
ذات جَتن سان جيءُ نه ڳنڍي ڪا.
رات رَهي ڪَن تات وَڃڻ جي،
ڳالهه نه ڄاڻن پاند ڳنڍڻ جي.
ڀوري اَوهان مان ڀُلجي ڀُلجي،
ذات جَتن سان جيءُ نه ڳنڍي ڪا.
ڪيچ وَڻن ڏي وَڃن قطاريو،
ٻارڻ سرَتي ٻيڻان ٻاريو
ڪين ٻُڌن ٿا ڪنهن پر ڪنهن جي
ذات جَتن سان جيءُ نه ڳنڍي ڪا.
هوتن ري سَڀ هوش هَڄي ويا،
نيڻ نچي پيا، پير پچي پيا،
ٿاڪ ٿرن ۾ ٿُڏجي ٿڪجي،
ذات جَتن سان جيءُ نه ڳنڍي ڪا.
دُور وِيا ڪنهن ديس پرائي،
ڪابه نه ايندي تِن کي ورائي،
مون جيئن مرندي رت ۾ رنڱجي،
ذات جَتن سان جيءُ نه ڳنڍي ڪا.