ابدال بيلا لکي ٿو ”هي ڪتاب هڪ ٻانھي پاران پنھنجي ۽ سڄي ڪائنات جي آقا ﷺ جي لاءِ تبرڪ جو هڪ هديو آهي. ٻيو تہ هن ڪتاب ۾ پنھنجي علميت، فوقيت، عظمت، خطابت يا پنھنجي ڪنھن مسلڪ جو حوالو ڪونھي. ڪٿي بہ بحث نہ ڇيڙيو اٿم. بنا سبب جي ڪو واقعو ٻيھر لکي پڙهندڙ کي ٿڪايو نہ اٿم، نہ مونجهاري جو شڪار ڪيو اٿم ، ڪوشش اها ئي ڪئي اٿم تہ پڙهڻ وارو جيڪو پڙهي رهيو آهي ، اهو زماني ترتيب سان، سڀني تفصيلن سان، ان منظر ۾ ايئن وڃي گڏجي، جو هو پاڻ کي ان جو شاهد سمجهي، ڄڻ هو سڀ ڪجهہ ڏسي رهيو هُجي ۽ اهو سڀ مٿس وهي واپري رهيو هُجي.“
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
وحدهُ لا شَريڪ لَھُ، جان تو چئين اِيئن،
تان مَڃُ مُحَمدُ ڪارَڻِي، نِرِتُون منجهان نينهَن،
تان تون وڃيو ڪِيئَن، نائِين سِرُ ٻين کي؟
(ڪلياڻ 1-2)
وَحدَهُ لاشَريڪَ لَھُ، جڏهن چيو جنِ،
تن مڃيو مُحَمدُ ڪارَڻِي، هيجان ساڻ هِنـيَنِ،
تڏهن منجهان تن، اَوَتَڙِ ڪونه اوليو.
(ڪلياڻ 1-3)
وَحدهُ لا شَريڪَ لَھُ، جن اُتوسين ايمانَ،
تن مڃيو مُحَمدُ ڪارَڻِي، قَلبَ ساڻُ لِسانَ،
اُوءِ فائِقَ ۾ فرمانَ، اَوَتَڙِ ڪنهن اوليا.
(ڪلياڻ، 1-4)
شاھ عبدالطيف ڀٽائي