اُٿ چادر وارا
آقاﷺ سيده خديجه جي ڪاري چادر ويڙهي سُمهي رهيا هئا. جو سندس دل جي ڌڙڪن ٻيهر تيز ٿي ويئي. ٽين جي گهڙيال مان بُج بُج جي هڪ گونج اچڻ لڳي. آقاﷺ کي محسوس ٿيو ته صبح ساجهر غار ۾ نئون آيل ٻيهر آيو آهي. جيڪو وڃڻ مهل سڄي آسمان تي ڇانيل پنهنجي ڪرسيءَ تي ويٺو پنهنجو نالو جبرائيل ٻُڌائي ويو هو.
آقاﷺ جي اک کلي ويئي
نرڙ تي پگهر اچي ويس
جسم فولاد وانگر ڳرو ٿي ويس.
۽جُبرائيل آقاﷺ وٽ خدا جي موڪليل لفظن کي ورجائڻ لڳو.
”اي چادر ۾ ويڙهيل
اُٿ ۽ ٻُڌاءِ
پنهنجي رب جي وڏائي،
پنهنجا ڪپڙا صاف رک
۽ پليتيءَ کان پري رھ
۽ احسان ڪري، گهڻو نه گُهر
پنهنجي رب سان جُڙيو رھ
صبر ڪندي.“
جبرائيل جي چپن مان نڪرندڙ لفظ، خدا جا موڪليل اهي لفظ آقاﷺ جي روح ۾ لهي سندس دل ۽ دماغ تي چِٽبا پي ويا. آقاﷺ اهي لقط ٻڌي گڏگڏ پنهنجي زبان سان اهي چئي به رهيا هئا. جسم ڏڪي رهيو هئس.
اکين ۾ حيرت جي چمڪ هُيس
۽ نرڙ تي پگهر جا خوشبو دار ڦڙا ٻيهر موتين وانگر جَرڪي رهيا هئا.
اهي ’سورة مدثر‘ جون پهريون آيتون هيون.
ڇاونجاھ آيتن جي اُن ’سورة مدثر‘ جون باقي اوڻونجاھ آيتون پوءِ جي سالن ۾ لٿيون هُيون. غار حرا ۾ صبح جو مٿس پيش آيل حالت ٻيهر آقاﷺ سان پيش اچي رهي هُئي.
لوندڙي جي نس اعصابن تي وڄي رهي هئي.
منهن جو رنگ ٻيهر هئڊو ٿي رهيو هو.
جبرائيل پنهنجو ڏنل پيغام پهچائي وري ويو هليو. ۽ ڪمري ۾ هڪدم سيده خديجه اچي ويئي. شايد پاڻ آقاﷺ جي ڪمري مان ٻڏتر ۾ ڪي چيل لفظ ٻڌي ورتا هئائين، هوءَ آقاﷺ جو پيلو چهرو، گهٻرايل اکيون ۽ نرڙ تي پگهر جا ڦڙا ڏسي هَڄي ويئي.
آقاﷺ زور سان ڊگها ساھ کڻڻ جي لاءِ ٺونٺين ڀَر پنهنجي بستري تي اُٿي ويٺا هئا.
سيده وڌي وڃي آقاﷺ کان پنهنجي ڀاڪرن ۾ ڀريو ۽ پُڇيو
اوهين ٺيڪ ته آهيو ؟
آقاﷺ اڃا سوڌي سيده کي خالي اکين سان ايئن ڏسي رهيا هئا. ڄڻ سندس سوچون ڪمري ۾ ڪنهن ٻي کي ڏسڻ جي ڪوشش ڪري رهيون هجن. سيده صبح کان وٺي آقاﷺ جي چهري تي سخت دٻاءُ، طبيعت ۾ غير معمولي گهٻراهٽ ڏسي رهي هئي. صبح جو آقا کان اُن ڪري نه پُڇيائين ته جيئن پاڻ ڪجهه دير آرام ڪري وٺن، ته پوءِ خبر چار لهان. ان مهل آقا گهر ۾ اچڻ سان ئي بستري ڀيڙو ٿيا هئا ۽ چيو هئائين:
منهنجي مٿان ڪجهه وجهه.
سيده کيس ڪار چادر اوڍي ڪجهه دير سندس پيرن کي زور ڏنا ۽ پوءِ جڏهن ڏٺائين ته آقا جي اک لڳي ويئي آهي ته اُٿي گهر جي ڪمن ڪارين ۾ لڳي ويئي.
پر سندس دل آقاﷺ جي طبيعت سان اٽڪيل رهي.
اُن مهل کانئس رهيو نه ٿيو
پُڇي ورتائين
سرڪار ٻُڌايو
ڇا محسوس ڪري رهيا آهيو؟
آقاﷺ گهٻراهٽ ۾ هيڏانهن هوڏانهن ڏٺو ۽ چيو
مونکي پنهنجي جان جو ڊپ آهي
پوءِ آقاﷺ پهرين صبح وارو واقعو ٻڌايو، جيڪو غار حرا ۾ پيش آيو هو. اهي سڀ جملا جيڪي آقا وٽ پهتا هئا، سيده کي ٻڌايائين. پوءِ ٿوري دير اڳ جيڪو ڪمري ۾ وهيو واپرايو هو، اِهو به ٻڌايائين.
آقاﷺ صبح جو جبل نور تان لهڻ مهل آسمان جي ڇيڙي کان ٻي ڇيڙي تائين پکڙيل ڪرسيءَ تي ويٺل پيغام رسائيندڙ جو حليو بيان ڪيو ۽ ٻڌايو ته هو چئي رهيو هو:
”آءٌ جبرائيل آهيان ۽ اوهان محمدﷺ خدا جا رسول آهيو.“ آقا جبل نور جي اُن پٿر بابت ٻڌايو، جيڪو ڪافي عرصي کان ،جڏهن پاڻ سڳورا سندس ڀرسان لنگهندا هئا ته ’السلام عليڪم يا رسول الله‘ چوندو هو. هوريان هوريان، ڌيمي لهجي ۾ پاڻ سڳورا سيده خديجه کي گذريل سڀ ڳالهيون ٻڌائي رهيا هئا. ڇو ته سيده خديجه نه رڳو پاڻ سڳورن جي گهر واري هئي. پر سڀني کان قريبي ساٿي، دوست ۽ غم گسار به هئي.
آقاﷺ چوڻ لڳا. ’مونکي ڊپ آهي ته ڪٿي آءٌ شاعر يا ڪاهن (ڀوپو ) نه سمجهيو وڃان.‘
سيده جي چهري تي ته سدائين آقاﷺ جي لاءِ مُحبت جو سمنڊ ڇوليون پيو هڻندو هو، پر اُن گهڙيءَ سندس اکين ۾ آسمان جا سڀ تارا عجيب چمڪ سان چمڪڻ لڳا.
سيده، آقاﷺ جي ڪلهن کي محبت سان جهليو ۽ چيو:
اوهانکي مبارڪ هُجي
مونکي جنهن گهڙيءَ جو اوسيئڙو هو، اها اچي ويئي.
آقاﷺ جي چهري تي اڃا سوڌي ڊپ ۽ ڏڪڻي هئي.
ايئن پي لڳو ته پاڻ اڻڄاتل سخت دٻاءُ محسوس ڪري رهيا هئا.
سيده ٻيهڙ چيو:
ٻُڌؤ.