مذهب

آقا ﷺ

ابدال بيلا لکي ٿو ”هي ڪتاب هڪ ٻانھي پاران پنھنجي ۽ سڄي ڪائنات جي آقا ﷺ  جي لاءِ تبرڪ جو هڪ هديو آهي.  ٻيو تہ هن ڪتاب ۾ پنھنجي علميت، فوقيت، عظمت، خطابت يا پنھنجي ڪنھن مسلڪ جو حوالو ڪونھي. ڪٿي بہ بحث نہ ڇيڙيو اٿم. بنا سبب جي ڪو واقعو ٻيھر لکي پڙهندڙ کي ٿڪايو نہ اٿم، نہ مونجهاري جو شڪار ڪيو اٿم ، ڪوشش اها ئي ڪئي اٿم تہ پڙهڻ وارو جيڪو پڙهي رهيو آهي ، اهو زماني ترتيب سان، سڀني تفصيلن سان، ان منظر ۾ ايئن وڃي گڏجي، جو هو پاڻ کي ان جو شاهد سمجهي، ڄڻ هو سڀ ڪجهہ ڏسي رهيو هُجي ۽ اهو سڀ مٿس وهي واپري رهيو هُجي.“

  • 4.5/5.0
  • 25
  • 4
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • يوسف سنڌي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book آقا ﷺ

سُٺو سُوڻ

سُٺو سُوڻ

اُن گهڙيءَ مڪي جا مغرور سردار يثرب مان آيل سڀني ماڻهن جي ميڙ کي مخاطب هئا ته رات اوهان ڪٿي لِڪي حلف کنيو آهي.؟
اهي ماڻهو جن سان هو مخاطب هئا، سي ته سڄي رات سُتا پيا هئا. پوءِ به سندن اکيون غفلت ۽ ڪاهليءَ سبب ڳريون هيون. جن چنڊ جي سڄي زندگيءَ جي بچايل چانڊوڪيءَ ۾ ماھ ڪامل جي مبارڪ هٿ تي هٿ رکي پنهنجي پيڙهين جي وفاداريءَ جو حلف ڏنو هو، تن جي اکين ۾هاڻ خوشي ۽ سرشاري هئي. هو خاموشيءَ سان هڪٻئي کي ڏسي رهيا هئا.
مشرڪ، مُشرڪن کان پُڇي رهيا هئا.
پُڇڻ وارا به سچا هئا.
جواب ڏيڻ وارن به ڪوڙ نه ٿي ڳالهايو.
کين واقعي به خبر نه هئي ته سندن سُمهيل هئڻ جي دوران سندن شهر جو ڀاڳ جاڳي پيو هو.
سندن شهر خدا جي ڌُڻيل ماڻهن جو محبوب ترين شهر بنجي ويو هو.
يثرب جي اُنهن رئيس ۽ معززين ۾ هڪ ’عبدالله بن ابي سلول‘ به هو، جيڪو خزرج مان هو. پر جوڙ ٽوڙ جو ماهر ۽ يهودين جي امير زرگر سوناري قبيلي ’بنو قنيقاع‘ جي خاص حليف هئڻ جي بدولت هو يثرب جو بادشاھ بنجڻ جا خواب ڏسي رهيو هو.
چون ٿا ته هڪ سوناري سندس مٿي ۾ پائڻ لاءِ سون جو تاج ٺاهڻ جي لاءِ سندس مٿي جي ماپ به ورتي هئي. هن قريشن جي پڇا ڳاڇا جي دوران اڳيان وڌي وڏي هٺ مان چيو:
منهنجي حڪم ۽ صلاح کانسواءِ ايئن ڪيئن ٿو ٿي سگهي؟
هو شايد وقت کان اڳ پاڻ کي يثرب جو بادشاھ مقرر ڪري ويٺو هو. هُن جي لاءِ آقاﷺ جي هڪ پرواني ڪعب بن مالڪ هڪ شعر چيو. هي اهوئي ڪعب بن مالڪ آهي، جنهن کي سڄي عمر اهو ياد رهيو ته پهرينءَ ملاقات ۾ آقاﷺ ساڻس هٿ ملائڻ مهل چيو هو.
”اهوئي ڪعب بن مالڪ، جيڪو شاعر آهي.“
سندس چيل شعر هن ريت آهي:
”ابيءَ کي ٻڌائي ڇڏيو ته سندس جوڙ ٽوڙ ٽٽي پيو،
شعب جي صبح هو جاڳيو نه پر مَري ويو
سندس ارادن جي لاءِ موت طئي ٿي چڪو
الله سندس سَڌ پوري ٿيڻ کان اڳ روڪي ڇڏي
الله بُڇڙن ماڻهن جي ڪَڍ لڳل رهي ٿو
هو ٻُڌندڙ ۽ ڏسندڙ آهي..
ابوسفيان کي به ٻُڌائي ڇڏ
ته هاڻ رسول اللهﷺ جي ڪري
الله جو دائمي نور اسان تي پَڌرو ٿي چڪو آهي.
ڏسي وٺو
اسانجي گروھ
بيعت عقبه ٽوڙڻ کان اُن ئي گهڙيءَ انڪار ڪري ڇڏيو.
اسانجي وفاداري هر شڪ کان مٿانهين آهي.“
روايت آهي ته عقبه واري جاءِ تي وفاداريءَ جي حلف کانپوءِ عين اُن گهڙيءَ لڪَ جي مٿان جبل تان هڪ رڙ ٿي. رڙ جو پراڏو گونجندي پهتو.
”اي منيٰ جي خيمن ۾ لهڻ وارؤ
اوهانکي اها خبر آهي
اُن رٿا جي، جيڪا محمدﷺ ۽ سندس بي دين ساٿين اوهانجي خلاف رٿي آهي.. جيڪي اوهان سان جنگ جي لاءِ گڏ ٿيا آهن.“
رسول اللهﷺ رڙ ٻڌي فرمايو هو
”اها رڙ هِتي مقرر شيطان جي آهي“.
پوءِ فرمايائون:
”اي الله جا دشمن! ڪَن کولي ٻُڌي ڇڏ.. الله جو قسم! آءٌ جلد ئي توسان پُڄڻ جي لاءِ واندو ٿي ويندس.“
يثرب مان آيل پروانن مان عباس بن عباده، آقاﷺ کي چيو:
”اُن خدا جو قسم! جنهن اوهانکي حق سان گڏ موڪليو آهي.. اوهين موڪل ڏيو ته اسين هينئر ئي تلوارون ڪڍي هنن خيمن وارن پُڄي پئون. کين پورو ڪري ڇڏيون.“
آقاﷺ فرمايو:
” نه اسانکي اُن ڳالهه جي موڪل ڪونهي
اوهين سڀ پنهنجن ٿاڪن تي واپس وڃو.“
حڪم جي پورائي ٿي.
۽ صبح ٿيو ته مڪي جي مشرڪن جو وفد سندن خيمن ۾ هو، يثرب مان آيل سندن بي خبر ساٿي پنهنجي اڻڄاڻائي جو اظهار ڪري رهيا هئا.
قريشي رئيسن ۾ هڪ ابوجهل جو ڀاءَ حارث بن هشام به هو. جيڪو چمڪندڙ نئين چمڙي جو نئون بوٽ پايو ۽ بار بار پنهنجي قيمتي ريشمي قبا کي هٿ سان مٿي کڻي وري هيٺ ڪري، وڏي ناز ۽ نخري سان پير پَٽ تي هڻي پنهنجن سُهڻي ملهائتن بوٽن کي ڏيکاري رهيو هو. ڪعب بن مالڪ مرڪندو اهو سڀ خاموشيءَ سان ڏسي رهيو هو. هو شاعر هو، شاعريءَ ۾ ڳالهه نه به ٿي ڪيائين ته به ڪا چوٽ ڪري ٿي ڇڏيائين. اُن پاڻ سان گڏ ويٺل سردار ابو جابر کي چيو.
”اي ابو جابر! تون به سردار آهين. پر تون هن قريشي نوجوان جهڙا قيمتي جوتا پائڻ جي پُڄت نٿو رکين“.
ابوجهل جي جاهل ڀاءُ اها ڳالهه سُڻي ورتي. هن 12 جون جي گرم تپندڙ واريءَ تي هلندي پنهنجي پيرن مان اهي شاندار جوتا لاٿا ۽ ڪعب بن مالڪ ڏانهن اڇليندي چيائين: خدا جو سُونهن
هاڻ اهي تون پائيندين“.
ابو جابر ٿورو هَٻڪيو ۽ پوءِ ڀُڻڪندي ڪعب بن مالڪ کي چيائين: واپس ڪري ڇڏ.. تو هِن قريشي سردار کي ناراض ڪري ڇڏيو آهي.
ڪعب بن مالڪ مُرڪيو ۽ ڪا پري جي گهري ڳالهه سوچي هوريان هوريان چيائين:
’نه سردار
هاڻ هي جوتا واپس نه ڪندس
لڳي ٿو ته هنن ۾ ڪو اسرار رکيل آهي.
ايئن ئي رهيو ته جلد ئي آءٌ کيس پيرن کان وٺي مٿي تائين اُگهاڙو ڪري ڇڏيندس. سندس سڀ ڪجهه حاصل ڪري وٺندس.‘
اهو سُٺو سوڻ آهي.