الوداع
هڪ ڏينهن خبر پئي ته هن همراهه پنهنجو آخري سفر اتي ئي پورو ڪيو ۽ سندس لاش ڳوٺ پهتو. محبوب جي ٻانهن ۾ نه سهي سندس در جي چانئٺ تي ته دم ڏنائين. هيءُ سٽون لکندي منهنجي اکين مان پاڻي وهي رهيو آهي ۽ سوچيان پيو ته عشق ۽ پيار جا قصا ته ڏاڍا ٻڌاسين، ڪهاڻيون به پڙهيوسين. ڪيترن ئي عاشق معشوقن، عشق جي داستانن جي سچي تاريخ رقم ڪئي ۽ تاريخ جو حصو ٿي ويا پر هيءُ ته ڏسو اڪيلو عاشق بنا سهاري جي، بنا معشوق جي آٿت جي، رڳو آسرن ۾ تڙپي تڙپي مري ويو ته تاريخ ان کي ڪهڙن لفظن ۾ ياد رکندي؟! شايد هيءُ داستان پڙهي ۽ پوءِ مؤرخ ۽ عشقيه داستان جو ڪو محقق ان تي ڪا راءِ قائم ڪري هن ڪردار کي تاريخ ۾ محفوظ ڪري سگهي!