عاشوري جا تبرڪات
هو سنڌ ۾ ڪيئن آيا ۽ هتان جي زرعي زمينن (في الحال سيوهڻ جا سادات)– جائدادن ۽ واپارن جا ڪيئن وارث ٿيا، اهوهڪ الڳ بحث آهي. ليڪن اُهي تر جا وڏا زميندار پڻ هئا. زمينون ڪيئن هٿ ڪيائون؟ ۽ ٻين ملڪيتن تي ڪيئن قابض ٿيا. اهو سوال پنهنجي جاءِ تي. ليڪن آهن سڀ زميندار ۽ جاگيردار اها هڪ حقيقت آهي. سندن هارين جي اڪثريت ملاحن، ماڇين ۽ جتن تي مشتمل آهي. جتن وٽ گذر سفر لاءِ اٺ هوندا هئا. محرم جي موقعي تي سڀني هارين نارين ۽ جتن کي سادات گهراڻن طرفان احڪام ملندا هئا ته جن هارين ۽ انهن جي عزيزن وٽ اٺ ۽ ڏاچيون آهن، اهي محرم جي عشري لاءِ ڪاهي اچن ۽ محرم جي جلوس ۾ ڊيوٽي ڏين. غريب ماڻهو جن جو گذر سفر اٺ ۽ ڏاچيءَ تي هجي، اهو ڏهه ئي ڏينهن ڀلي گهر ۾ فاقه ڪشي ڪري!- ننڍا معصوم ٻار ڀلي بک مرن، پر اهي 10 ڏينهن سيوهڻ ۽ ان جي آس پاس وارن جتن ۽ اٺ ڌاريندڙن کي امامن جي ڊيوٽي ڏيڻي پوندي آهي. وڏي افسوس جي ڳالهه اها ته اٺن جو ان ڏهن ڏينهن ۾ کاڌ خوراڪ به اٺ ڌڻين جي ذميواري هوندي هئي. سيد سڳورا صرف حڪم ڏيئي امامن جي نالي ٿيندڙ ماتم کي پيا ترتيب سان هلائيندا هئا.