ڪامورو؛ محمد هاشم ميمڻ
اسان ٿاڻي تي ڌرڻو جاري رکيو پوءِ وقت پاس ڪرڻ لاءِ ڪي شاگرد لطيفا ته ڪي قومي گيت ته وري تقرير به ڪن پيا خاص طور تي علي احمد پنهور تمام گهڻا لطيفا ٻڌائي دوستن کي خوب کلايو. هن ورسيءَ ۾ محترم عابد لاکير به آيل هجي هن سان منهنجي پهرين ملاقات ان جلسي ۾ ٿي. جنهن مهل جلسو ختم ڪري ٿاڻي تي پيا وڃون هن مون کي چيو پ پ حڪومت آهي ڇو ٿو سڀني کي ڏچي ۾ وجهين-هيءُ اهڙا سنڌ دشمن اٿو جو پادر به هڻندا جيل به ويندؤ ۽ ضمانت به ڪونه ٿيندوَ. مون کانئس نالو پڇيو، عابد لاکير جواب مليو! مون سوچيو هيءُ ڏاڍو تيز آهي هن عمر ۾ نفعي نقصان جي خبر اٿس. پر هيءُ ته گڏيل فيصلو هئو سو ٿاڻي تي ته وڃڻو هئو پر هي اتان واپس پنهنجي ڳوٺ هليو ويو چيائين پاڻ اهڙن ڏچن لاءِ ڪونه ساماڻا آهيون ۽ همراهه هليو ويو.
ايتري ۾ ٿاڻي تي رات جي ماني به اچي ويئي ڇوڪرن جي طهرن جي ڪاڄ لاءِ رکيل سيڌو قومي تحريڪ جي ڪم اچي ويو! سڄي رات جاڳندي گذري ڪابه بس رواني ڪونه ٿي سڀ شاگرد ٿاڻي تي ويٺا رهيا ۽ اهو معاملو سڄي شهر ۾ باهه وانگر پکڙجي ويو ڪيترا ماڻهو ٿاڻي تي آيا اها اچ وڃ به سڄي رات جاري رهي. هوڏانهن سپاف دادوءَ جو صدر حاجن شاهه لڪياري اهو ٻڌي پنهنجي بنگلي تي ويهي رهيو درگاهه تي نڪرندو آهي ۽ شهر ۾ چڪر هڻندو آهي ان به احتياطاً ڪوبه شهر جو چڪر نه هنيو ته متان هيءُ ڇوڪرا ڪاوڙ ۾ مون سان وڙهن نه! اسان کي ته اهڙي ڳالهه ذهن ۾ به ڪونه هئي اها ڳالهه وري مون کي سندس ڀائٽي محمد شاهه ٻڌائي ته همراهه سڄي رات پريشان هيو.
هوڏانهن محمد هاشم ميمڻ صاحب سڌو رابطو سائين جي ايم سيد سان ڪيو سائينءَ چيو ته هاڻي رات جو دير ٿي وئي آهي آءٌ صبح جو سوير ماڻهو موڪليان ٿو ۽ ٿاڻي تان ڌرڻو ختم ٿي ويندو. صبح جو سوير چاچو علڻ ٿيٻو سائين جي ايم سيد جو خط کڻي مون وٽ پهتو ۽ چيائين هيءُ سائين جو خط اٿو، لکيل هئو مون ڏانهن.