زخمي: سچ چوندڙن ۾ سگهارو نالو
زخميءَ ۾ بنا ڪنهن ذاتي مفاد جي، پاڻ ارپڻ وارو جذبو موجود هئو.
هيءُ يارُ علم ۽ انصاف لاءِ سڄي عمر جاکوڙيندو رهيو.
هر واهڻ هر وستيءَ ۾ سجاڳيءَ جو سوجهرو پکيڙيندو رهيو.
سندس قول ۽ فعل ۾ ڪوبه تفاوت ڪونه هوندو هئو.
ڏات جي ڏيهه ۾ هن جي ڏاهپ ۽ ڏانءُ جرڪندي نظر اچن ٿا.
هن پنهنجي ذاتي مسئلن کي قومي مامرن تي ڪڏهن به ترجيح نه ڏني.
هن جي سموري سوچ توڙي لوچ ديس واسين کي ارپيل هئي.
هُو هڪ غيرمعمولي عوامي انسان هئو.
هُو انساني خوبين جو پيڪر ۽ سنڌ جو سرمايو هئو.
سندس اکين ۾ سنڌ جي آجپي جا سپنا سجايل هئا.
پاڻ ڪڏهن به مايوس ۽ نااميد نظر نه آيو.
کيس يقين هئو ته سنڌ جو مستقبل ضرور روشن ٿيندو.
هن ارڏي ۽ اڏول انسان جي حياتيءَ جو مقصد سنڌي ماڻهن جي سرهائي ۽ سنڌ جي آزادي هئو.
سنڌ امڙ سان نينهن جو ناتو نڀائڻ لاءِ عملي جاکوڙ ڪيائين ۽ ان ۾ وسان ڪونه گهٽايائين.
سنڌ جي هر پنڌ ۽ پيچري تي سندس پيرا پسي سگهجن ٿا.
سندس شعرن جي گونجار ۾ صرف ۽ صرف سنڌ جو پڙاڏو آهي.
سنڌ جا اڪثر ماڳ مڪان شاهد آهن ته هو سنڌ جي حقن جي حاصلات لاءِ سجاڳيءَ جو سنيهو کڻي هر هنڌ پهچي ويندو هو.
سندس شعر پڙهڻ جو انداز به سندس شخصيت وانگر رعبدار هو.
سندس شعر، ٻڌندڙ ماڻهن جي دلين ۾ قومي جوش آڻي ڇڏيندو هو.
سنڌ جي وسندين مان سندس آواز اڀري، اقتداري ايوانن تائين پهچندو رهيو، ظالمن ۽ جابرن کي للڪاريندو رهيو.
هن جي شعرن ۾ ارڏن جذبن جا اڪيچار رنگ سمايل آهن.
هن جي شاعريءَ ۾ ڌرتيءَ جي حقيقت سان لاڳاپيل ڪردارن جون ڪٿائون صحيح صورت ۾ پڙهي ۽ ڏِسي سگهجن ٿيون.
سمجهجي ٿو ته هو ڄائي ڄم کان سچ ۽ انقلاب جي ميراث کڻي آيو هئو.
سچ چوندڙن ۾ ”زخميءَ“ جو نالو به انتهائي سگهارو نالو آهي.
[b]راشد مورائي
[/b]04/01/2005