شام سحر مان آلاپيان ٿو،
سُڏڪن جو سرگم،
چوين ٿو: ڇوٿو لُڇين هردم!
سنڌي قوم ڪري ٿي ساري،
ٽانڊن تي ماتم،
چوين ٿو: ڇوٿو لُڇين هردم!
گهر گهر چولين چيهاڙين جا،
لال اُڀا پرچم،
چوين ٿو: ڇوٿو لُڇين هردم!
رشوت ريءَ نه ٿئي ٿو هتڙي،
ڪنهن جو ڪوئي ڪم،
چوين ٿو: ڇوٿو لُڇين هردم!
مُنشي، ادل، گل، بزمي، تڙپيا،
سرڪش ۽ تبسم،
چوين ٿو: ڇوٿو لُڇين هردم!
روز لڄالٽ، اغوائن تي،
رت روئي آدم،
چوين ٿو: ڇوٿو لُڇين هردم!
”زخمي“ دل جو وگهري ويو آ،
گَهِرو يار زخم،
چوين ٿو: ڇوٿو لُڇين هردم!