”فيل“
پائي ڀاڪر تو جڏهن ڀالو هنيو،
دوستيءَ جي پرچي ۾ ٿي فيل پئين!
تُڪ بنديءَ کي شاعري ٿو چئين ته پوءِ،
شاعريءَ جي پرچي ۾ ٿي فيل پئين!
چنڊَ! چوڏهينءَ رات جو جُهڙ ۾ لِڪي،
روشنيءَ جي پرچي ۾ ٿي فيل پئين!
ٻارهوئي تنهنجو ٻُڏل کنڊ جو جهاز،
کِل خوشيءَ جي پرچي ۾ ٿي فيل پئين!
ٿوري پيئڻ سان ڇڏائي ويئه شناس،
مئڪشيءَ جي پرچي ۾ ٿي فيل پئين!
مطلبي انسان لالچ جي ڪري،
عاشقيءَ جي پرچي ۾ ٿي فيل پئين!
جي نٿو تعليم ڏين يونين ڪري،
ماستريءَ جي پرچي ۾ ٿي فيل پئين!
ڏاڍ مُڙسي ڀائرن سان ٿو ڪرين،
سرڪشيءَ جي پرچي ۾ ٿي فيل پئين!
آ دوا هوٽي جڏهن مسڪين مُئو،
ڊاڪٽريءَ جي پرچي ۾ ٿي فيل پئين!
دلبري دلجاءِ کان خالي ڪيئه،
دل لڳيءَ جي پرچي ۾ ٿي فيل پئين!
تو جڏهن واهيات ڳائي شاعري،
گائڪيءَ جي پرچي ۾ ٿي فيل پئين!
سجدي ۾ توکي جڏهن پيا وسوسا،
بندگيءَ جي پرچي ۾ ٿي فيل پئين!
هونئن ته آن فنڪارُ ’زخمي‘ تون مگر،
زندگيءَ جي پرچي ۾ ٿي فيل پئين!