راڻا رُسي ڇو دُور رهين ٿو،
ڪنهن جي لڳان مان لاري؟
ميڙون منٿون نامِ خدا مڃ،
ڇڏيو ڳڻتي تنهنجي آ ڳاري.
راڻا رُسي ڇو دُور رهين ٿو؟
ريءَ سڄڻ تو ڪهڙو جياپو،
مچ اندر ۾ وئين ٻاري.
راڻا رُسي ڇو دُور رهين ٿو؟
تو جي ڏٺو هو ڌاريو سُتل ڪو،
ڇونه مَٽُ ڪيئه ٻئي ماري.
راڻا رُسي ڇو دُور رهين ٿو؟
سُومل ڀيڻ سيج سُتل هئي،
سوچي ڏسين ها نهاري.
راڻا رُسي ڇو دُور رهين ٿو؟
’زخمي چانڊيو‘ چئي ڏاڍ ڀلي ڪر،
ڇڏيئه ڏاگهه جو ڏيل ڏيکاري.
راڻا رُسي ڇو دُور رهين ٿو؟