سَچُ سراپا سارو پورهيت.
آهي هوڏ هزارو پورهيت.
ڌرتي کيڙي سون ٿو ميڙي،
ڪيڏو آهي سگهارو پورهيت.
ڏينهن ٻه لوڙي مس ڪري ٿو،
پنهنجو پيٽ گذارو پورهيت.
پُٽ جي بيماريءَ خاطر پئسو،
وٺندو آهي اُڌارو پورهيت.
ٻين کي سُڳداسي کارائي،
پاڻ ٿو کائي ڏارو پورهيت.
آڪَهِه پالي مزدوريءَ تي،
سانوڻ توڙي سيارو پورهيت.
مِلِ جي مالڪ پيجارو سان،
ماريو ڪالهه ويچارو پورهيت.
نيٺ شڪاگو وانگر هتڙي،
’زخمي‘ هڻندو نعرو پورهيت.