اڄ ڇير کي ڇمڪاءِ ته ڪا رات کُٽي پئي.
محفل کي به مهڪاءِ ته ڪا رات کُٽي پئي.
نظرن مان ڀري جام اسان کي به پيئاريو،
مستن کي به پنهنجاءِ ته ڪا رات کُٽي پئي.
هِن حُسن هزارن کي ڪُٺو آهي الئه ڇو؟
هيءَ ڳالهه به سمجهاءِ ته ڪا رات کُٽي پئي.
اڄ ڪائنات تنهنجي اکين منجهه لٿي آ،
اکڙين ۾ ڏينم جاءِ ته ڪا رات کُٽي پئي.
’زخميءَ‘ جي حسرتن ۾ رڳو صحرا سمايل،
درياءَ جهڙو ڳاءِ ته ڪا رات کُٽي پئي.