بچايو ته پِيرن جي پِيرِي بچايو.
ابي ڏاڏي واري اميري بچايو.
لڄالٽ جا واقعا مسئلو نه آهي،
وڃي پئي ٿي ڪُرسي وزيري بچايو.
مِليو مانُ آهي، وڌيو حوصلو.
جو پورهيت کي جلدي مِلي ويو صِلو.
سَٺا گهاوَ جي ڪالهه ’زخمي‘ کِلي،
انهن تي به مرهم جو ٿي ويو بِلو.
ها! پنهنجي ڪنن ۾ ڀري ڇڏ تون سِيهو،
اسان جي زبانن تي تالا نه هَڻُ.
آهي توکي همت ته سامهون هلي آ،
ائين پويان چوري تون ڀالا نه هَڻُ.
اصلاح بنا مون تي تنقيد ڪرين ڇو ٿو!
تنقيد ڪري اُن جي ترديد ڪرين ڇو ٿو!
جنهن چؤڪ تي پهچان ٿو، پٿر ٿو هڻين مون کي،
پوءِ مونکان گُلن جي تون اُميد ڪري ڇو ٿو؟