ٽُٽل ڪنهن جو مقدر ٺهي ٿو وڃي.
ٺهيل ڪنهن جو مقدر ڊَهي ٿو وڃي.
ڪڏهن ڪوئي ڪنهن جو نه ڪَکُ به سهي ٿو،
ڪڏهن ڪيڏو الميو سَهي ٿو وڃي.
گهڙي ڪونه ترسي پيئي چانهه پاڻي،
ٻه ٽي راتيون سوئي رهي ٿو وڃي.
ڪڏهن ڪنهن جي اک مان نه ڳوڙهو ڪِري ٿو،
ڪڏهن سمنڊ بڻجي وَهي ٿو وڃي.
ڪڏهن آڻ ڪنهن جي مڃي ڪونه ’زخمي‘،
ڪڏهن ڪوئي ضد تان لهي ٿو وڃي.