نينهن-نگر مان آيو ڪاڳر، ڪير هلي.
نيڻن ۾ ڪو ناهي ساگر، ڪير هلي.
ڪير هلي جو وڇڙي هيل بهارن کان،
پائي خزان کي اونهو ڀاڪر، ڪير هلي.
راهيءَ سان گڏ پنهنجو پاڇو ناهي جو،
منزل ڏوران ڏور مسافر، ڪير هلي.
ڪير هلي جو وڇڙي زلف هُڳائن کان،
هاءِ اُجاڙي پنهنجو آڳر، ڪير هلي.
سو هلندو، جو رت جو ريج ڏئي سگهندو،
ڌرتيءَ ڪارڻ سنڀري ساجهر، ڪير هلي.
ڀاڳ نه پنهنجو، جيسين ماڳُ نه پنهنجو آ،
جاڳيا موهن ۽ ڪارونجهر، ڪير هلي.
آزاديءَ جا اُجرا خواب سنڀالي کڻ،
نياپا ڏين ٿا، ٿر ۽ ٿوهر، ڪير هلي.