جي ڪرڻ مونسان گهُرين ٿو دل لڳيءَ جي ڳالهه ڪر.
دشمنيءَ جا ورق ڦاڙي دوستيءَ جي ڳالهه ڪر.
ڏينهن ٻن جي گڏ رهڻ ۾ آ مزو ڪهڙو پرين،
گڏ رهڻ جي لاءِ ساري زندگيءَ جي ڳالهه ڪر.
امن کي ڀڳوان پنهنجو جي بنايو آهه تو،
پيار جي سجدن ۾ گُم ٿي بندگيءَ جي ڳالهه ڪر.
واءُ جي جهُوٽي ۾ ايڏا زلف برهم ڪيئن ٿيا،
حسن وارن جي ۽ تن جي برهميءَ جي ڳالهه ڪر.
گل مٿان پوپٽ ٿا اڏرن، ڳل مٿان هٿ ڪيئن رکان،
عاشقن سان عاشقن جي عاشقيءَ جي ڳالهه ڪر.
عشق جو موضوع ڇيڙين ٿو ته ’زخميءَ‘ ساڻُ ڇيڙ،
آءُ هِن سُقراط سان ڪا وهُه- وَٽيءَ جي ڳالهه ڪر.