توسان پيار ڪرڻ ٿو چاهيان.
ورنه آئون مَرڻ ٿو چاهيان.
سنڌڙي تنهنجي سِينڌ سنواري،
تنهنجي سينڌ چُمڻ ٿو چاهيان.
اڄ جو ماڻهو نوي سيڪڙو،
سَچُ ٻُڌڻ کان ٻوڙو ٿي پيو.
جيون آهي ڪوڙو ’زخمي‘،
گُلوءَ وارو کوڙو ٿي پيو.
ٻَڌايو وڏيري ته آزاد ٿي ويس.
لَڏايو وڏيري به آباد ٿي ويس.
جڏهن ڌرتي پيرن منجهان کِسڪي ويندس،
تڏهن پاڻ چوندو ته: برباد ٿي ويس.
سماج رسمن جي وَرِ چڙهيل آهي.
ماڻهپو ڪيترو ڪڙهيل آهي.
”سنڌ مهان نواز“ مشهور پر،
مٿان ڪارنهن چُٽو مڙهيل آهي.