شاعري

منهنجي مئي کانپوءِ

ڪتاب ”منهنجي مُئي کانپوءِ“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. شاعريءَ جو هي ڪتاب نامياري شاعر ”زخمي چانڊيو“ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي، جنهن ۾ ڪتاب ”شهر شهر زخمي“ ۽ ”ڏاڍو ساريندين“ سميت باقي شاعري شامل ڪئي وئي آهي. ساجد سنڌي لکي ٿو:
”شهيد زخمي چانڊيو جي زخمي روح جي درد ڪٿا جو درد اهي پتنگ ۽ عشاق ئي ڄاڻي سگهن ٿا، جن جو من زميني صحيفن ۽ تلخ حقيقتن جي سچائي جي سگهه سان سرشار هجي. زخميءَ جي ڌرتيءَ لاءِ تڙپ ۽ پڪار جا سنيها اڄ به سندس شاعريءَ مان ليئاڪا پائيندي ڪجهه ڪرڻ جي آرزوءَ جو پيغام ڏين ٿا، زخميءَ پنهنجي شاعري جي هر صنف ۾ فراخدلي سان اندر جي اظهار کي اهڙي نموني ته اڀاريو آهي جنهن کي قلمبند ڪرڻ کان اڳ اڄ جي دور ۾ ڪنهن به قلمڪار جو قلم فل اسٽاپ يا ڪاما جي پابندين سان جڪڙيو ضرور پوي، پر هن ڪويءَ پنهنجي زندگيءَ جيان پاڻ کي شاعريءَ ۾ به کرو، سچو ۽ بي ڊپو ٿي ثابت ڪري پاڻ وڻايو آهي.
Title Cover of book منهنجي مئي کانپوءِ

”تون ڪنهن ڪنهن کي خاموش ڪندين!!“

”تون ڪنهن ڪنهن کي خاموش ڪندين!!“

ڳولي ڏيو مون کي ڳولي ڏيو،
منهنجي سنڌ جو امن مونکي ڳولي ڏيو،
اهو راز سڄو مون کي کولي ڏيو.

سنڌ امن جو آ گهوارو رهي،
ڏسو صدين جي تاريخ پڙهي،
سنڌي ڪيڏا مُڙس مٿير آهن،
ڪندا پاند وٺڻ ۾ دير ناهن،
انگريز، عرب، ارغون ڏِٺوَ،
ترخان، مدد، مدفون ڏِٺوَ،
۽ سندن پونيئر ملعون ڏِٺوَ،
هُو شريف جو پُٽ نه شريف آهي،
ٿيو ماروئڙن جو حريف آهي،
ڪيئن بجليءَ بِلَ جي آڙ وٺي،
ٿا فوجي پون گهر منجهه گِهڙِي!

سنڌ دِينُ به آ، ايمانُ به آ،
سنڌ عشق سندو عنوان به آ،
سنڌ مياڻيءَ جو ميدانُ به آ،
سنڌ آزاديءَ اعلان به آ،
ڪيئن سنڌوءَ جو رُخ موڙيندين؟



ڪيئن پُختا رشتا ٽوڙيندين؟
تون ڪهڙا ڪنڌ مروڙيندين؟
پر نيٺ بشير جي لوڙيندين!

ڪيڏي سنڌ ۾ بُک بدحالي آ،
اچي دؤر ويو هي دجالي آ،
ٻن ويلن لئه ٿا ماڻهو مرن،
مٿان ايف.آءِ.آر به تن تي ڪَٽن،
آپگهات جو سلسلو جاري آ،
وڏي ويل ۾ پورهيت هاري آ،
ڏِسو اسيمبليءَ ۾ ”گوگو“ آ،
لڳي نعرن جي پئي ”نو نو“ آ،
هن جابر جي قانون مٿان،
هر ناحق واري نُون مٿان،
لک وار چئو سڀ لعنت آ،
جنهن سنڌ تي آندي شامت آ.

هر فوجي بِل کي فيل ڪبو،
هر بودَ جي بِل کي فيل ڪبو،
تون بم هڻائي ڪيو داٻو،
ڏَس ڪاڏي ويو تنهنجو ضياءَ بابو،
تون تنگ ڪندين توسان جنگ ڪبي،
ڳالهه مرڻ مارڻ تي دنگ ڪبي،
تون ڪنهن ڪنهن کي خاموش ڪندين؟
۽ ديس ڌڻي روپوش ڪندين،
هر ماڻهو قيوم، بشير اٿئي،
هر ماڻهو ظهور نذير اٿئي.