”تون ڪنهن ڪنهن کي خاموش ڪندين!!“
ڳولي ڏيو مون کي ڳولي ڏيو،
منهنجي سنڌ جو امن مونکي ڳولي ڏيو،
اهو راز سڄو مون کي کولي ڏيو.
سنڌ امن جو آ گهوارو رهي،
ڏسو صدين جي تاريخ پڙهي،
سنڌي ڪيڏا مُڙس مٿير آهن،
ڪندا پاند وٺڻ ۾ دير ناهن،
انگريز، عرب، ارغون ڏِٺوَ،
ترخان، مدد، مدفون ڏِٺوَ،
۽ سندن پونيئر ملعون ڏِٺوَ،
هُو شريف جو پُٽ نه شريف آهي،
ٿيو ماروئڙن جو حريف آهي،
ڪيئن بجليءَ بِلَ جي آڙ وٺي،
ٿا فوجي پون گهر منجهه گِهڙِي!
سنڌ دِينُ به آ، ايمانُ به آ،
سنڌ عشق سندو عنوان به آ،
سنڌ مياڻيءَ جو ميدانُ به آ،
سنڌ آزاديءَ اعلان به آ،
ڪيئن سنڌوءَ جو رُخ موڙيندين؟
ڪيئن پُختا رشتا ٽوڙيندين؟
تون ڪهڙا ڪنڌ مروڙيندين؟
پر نيٺ بشير جي لوڙيندين!
ڪيڏي سنڌ ۾ بُک بدحالي آ،
اچي دؤر ويو هي دجالي آ،
ٻن ويلن لئه ٿا ماڻهو مرن،
مٿان ايف.آءِ.آر به تن تي ڪَٽن،
آپگهات جو سلسلو جاري آ،
وڏي ويل ۾ پورهيت هاري آ،
ڏِسو اسيمبليءَ ۾ ”گوگو“ آ،
لڳي نعرن جي پئي ”نو نو“ آ،
هن جابر جي قانون مٿان،
هر ناحق واري نُون مٿان،
لک وار چئو سڀ لعنت آ،
جنهن سنڌ تي آندي شامت آ.
هر فوجي بِل کي فيل ڪبو،
هر بودَ جي بِل کي فيل ڪبو،
تون بم هڻائي ڪيو داٻو،
ڏَس ڪاڏي ويو تنهنجو ضياءَ بابو،
تون تنگ ڪندين توسان جنگ ڪبي،
ڳالهه مرڻ مارڻ تي دنگ ڪبي،
تون ڪنهن ڪنهن کي خاموش ڪندين؟
۽ ديس ڌڻي روپوش ڪندين،
هر ماڻهو قيوم، بشير اٿئي،
هر ماڻهو ظهور نذير اٿئي.