شاعري

منهنجي مئي کانپوءِ

ڪتاب ”منهنجي مُئي کانپوءِ“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. شاعريءَ جو هي ڪتاب نامياري شاعر ”زخمي چانڊيو“ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي، جنهن ۾ ڪتاب ”شهر شهر زخمي“ ۽ ”ڏاڍو ساريندين“ سميت باقي شاعري شامل ڪئي وئي آهي. ساجد سنڌي لکي ٿو:
”شهيد زخمي چانڊيو جي زخمي روح جي درد ڪٿا جو درد اهي پتنگ ۽ عشاق ئي ڄاڻي سگهن ٿا، جن جو من زميني صحيفن ۽ تلخ حقيقتن جي سچائي جي سگهه سان سرشار هجي. زخميءَ جي ڌرتيءَ لاءِ تڙپ ۽ پڪار جا سنيها اڄ به سندس شاعريءَ مان ليئاڪا پائيندي ڪجهه ڪرڻ جي آرزوءَ جو پيغام ڏين ٿا، زخميءَ پنهنجي شاعري جي هر صنف ۾ فراخدلي سان اندر جي اظهار کي اهڙي نموني ته اڀاريو آهي جنهن کي قلمبند ڪرڻ کان اڳ اڄ جي دور ۾ ڪنهن به قلمڪار جو قلم فل اسٽاپ يا ڪاما جي پابندين سان جڪڙيو ضرور پوي، پر هن ڪويءَ پنهنجي زندگيءَ جيان پاڻ کي شاعريءَ ۾ به کرو، سچو ۽ بي ڊپو ٿي ثابت ڪري پاڻ وڻايو آهي.
Title Cover of book منهنجي مئي کانپوءِ

”جهموريت“

”جهموريت“

اي
جهموريت جا
دعويدار حڪمرانو!
اگر
امن، سلامتي
۽
خوشحاليءَ لاءِ
اوهان جا
ڪيل اعلان
سچا آهن
ته پوءِ
سنڌ ۾
پاڻي پيئڻ جي
نلڪن
۽
گلاسن کي
سنگهرن جي
ڇا معنيٰ آهي؟







هٿين هٿ ڪڙول، پيرن ۾ آ نيلُ،
آزاديءَ سان ميلُ، ٿيندو انهيءَ موڙ تي.

آزادي انسان جو، آهي فطري حق،
ايڏي بَڪَ نه بَڪُ، وٺي وينداسونءِ وڙهي.

وٺي وينداسونءِ وڙهي، آزادي هڪ ڏينهن،
ڏُڪر ويندو ڏيهه مان، وَسي پوندا مِينهَن،
نوان ٿيندا نينهن، ماڻي امن آجپو.

ماڻي امن آجپو، ٿينداسون خوشحال،
ماڻهو باقي سال، کيڙي کائيندا پيا.

کيڙي کائيندا سُون پيا، پنهنجي هيءَ زمين،
تو واري ان دين، ويڙها ويڙهائي ڇڏيا.

فرقيواريت باهه ۾، ٽچڪي ٿو انسان،
ڪاڏي دين ايمان، ڪاڏي ماڻهوءَ ماڻهپو.

آزاديءَ جي نانءَ کان، وڃي ٿو وَهلور،
ڪيڏو پنهنجي قوم سان، ڪري پيو ڪلور،
ادبي دنيا ٿي سَڏي، ان کي باشعور،
لِڪي لِکي لوڪ کان، اندر چڪناچُور،
اديبڙو مجبور، گزيٽيڊ گريڊ ۾.