شاعري

منهنجي مئي کانپوءِ

ڪتاب ”منهنجي مُئي کانپوءِ“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. شاعريءَ جو هي ڪتاب نامياري شاعر ”زخمي چانڊيو“ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي، جنهن ۾ ڪتاب ”شهر شهر زخمي“ ۽ ”ڏاڍو ساريندين“ سميت باقي شاعري شامل ڪئي وئي آهي. ساجد سنڌي لکي ٿو:
”شهيد زخمي چانڊيو جي زخمي روح جي درد ڪٿا جو درد اهي پتنگ ۽ عشاق ئي ڄاڻي سگهن ٿا، جن جو من زميني صحيفن ۽ تلخ حقيقتن جي سچائي جي سگهه سان سرشار هجي. زخميءَ جي ڌرتيءَ لاءِ تڙپ ۽ پڪار جا سنيها اڄ به سندس شاعريءَ مان ليئاڪا پائيندي ڪجهه ڪرڻ جي آرزوءَ جو پيغام ڏين ٿا، زخميءَ پنهنجي شاعري جي هر صنف ۾ فراخدلي سان اندر جي اظهار کي اهڙي نموني ته اڀاريو آهي جنهن کي قلمبند ڪرڻ کان اڳ اڄ جي دور ۾ ڪنهن به قلمڪار جو قلم فل اسٽاپ يا ڪاما جي پابندين سان جڪڙيو ضرور پوي، پر هن ڪويءَ پنهنجي زندگيءَ جيان پاڻ کي شاعريءَ ۾ به کرو، سچو ۽ بي ڊپو ٿي ثابت ڪري پاڻ وڻايو آهي.
Title Cover of book منهنجي مئي کانپوءِ

”آزادي يا موت“

”آزادي يا موت“

سگريٽ جو ڪش هڻندي
خيالن جي ساگر ۾ گُم:
انگريز ۽ ارغون کان وٺي
سنڌي قوم غلام...
پر ڇو؟
شهرن ۽ ڳوٺن ۾
سنڌي اٻوجهه ماڻهو
لاوارث سرعام بيدرديءَ سان
ڪُٺا ٿا وڃن!
پوءِ به ايڏي خاموشي ڇو؟
ڇا راجا ڏاهر، دولهه دريا خان، مخدوم بلاول،
هوشو شيدي، هيمون ڪالاڻي، روپلو ڪولهي
ميار نه ڏيندا؟
اي غيور سنڌيو!
جوان ڀينرن ۽ نياڻين جا اُرهه
ڪپجندي ڏسي به خاموش آهيو!
ڇو اسان جي سونهري ورقن ۾ لکيل


تاريخ ٿا لڄايو؟
ڪاش!
هڪ دفعو زندگي ملي
۽ ڪلاچيءَ کان ڪشمور تائين
ڪو چارڻ چنگ چوري،
ته پوءِ..... وري اسان ماتر ڀوميءَ جي حفاظت لاءِ
آزاديءَ جا متوالا بڻجي
سُوئر سامراج تي ڪڙڪي پئون
ڏاڍ جا ڏونگر ڏرن،
گوليون وسن، ڌاريا ڪُسن
ڊيمون ڊهن، ......۽ .....۽
غلاميءَ جا زنجير ٽوڙي ڇڏيون
سگريٽ جي اڌڙ هٿ جلايو ته ڇرڪ ڀريم
پوءِ..... اٽل ارادو ڪري ڇڏيم ته
آزاديءَ جي منزل طرف وڌندڙ پانڌيئڙن جي
نقشِ قدم تي هلندي
اگر ٽياس تي به
ٽنگيو ويس ته به منهنجي زبان تي
هڪ ئي نعرو هوندو،
”آزادي يا موت“