شاعري

منهنجي مئي کانپوءِ

ڪتاب ”منهنجي مُئي کانپوءِ“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. شاعريءَ جو هي ڪتاب نامياري شاعر ”زخمي چانڊيو“ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي، جنهن ۾ ڪتاب ”شهر شهر زخمي“ ۽ ”ڏاڍو ساريندين“ سميت باقي شاعري شامل ڪئي وئي آهي. ساجد سنڌي لکي ٿو:
”شهيد زخمي چانڊيو جي زخمي روح جي درد ڪٿا جو درد اهي پتنگ ۽ عشاق ئي ڄاڻي سگهن ٿا، جن جو من زميني صحيفن ۽ تلخ حقيقتن جي سچائي جي سگهه سان سرشار هجي. زخميءَ جي ڌرتيءَ لاءِ تڙپ ۽ پڪار جا سنيها اڄ به سندس شاعريءَ مان ليئاڪا پائيندي ڪجهه ڪرڻ جي آرزوءَ جو پيغام ڏين ٿا، زخميءَ پنهنجي شاعري جي هر صنف ۾ فراخدلي سان اندر جي اظهار کي اهڙي نموني ته اڀاريو آهي جنهن کي قلمبند ڪرڻ کان اڳ اڄ جي دور ۾ ڪنهن به قلمڪار جو قلم فل اسٽاپ يا ڪاما جي پابندين سان جڪڙيو ضرور پوي، پر هن ڪويءَ پنهنجي زندگيءَ جيان پاڻ کي شاعريءَ ۾ به کرو، سچو ۽ بي ڊپو ٿي ثابت ڪري پاڻ وڻايو آهي.
Title Cover of book منهنجي مئي کانپوءِ

مستقبل جي معمارن جو قاتل آهين.

مستقبل جي معمارن جو قاتل آهين.
پنهنجي ڳوٺ ۽ تَرَ وارن جو قاتل آهين.
مانائتو استاد آهين اسڪول به وڃ،
ورنه پنهنجن ئي ٻارن جو قاتل آهين.


چئي ڇا ٻُڌايان ته مان ڪيئن جيئان پيو.
سڄڻ هونءَ جيئان پيو سڄڻ هيئن جيئان پيو.
زخم زندگيءَ جا جيئڻ ئي نٿا ڏين،
ها تولاءِ جڳ ۾ جيئن تيئن جيئان پيو.








اڄ ته ويران دل جو چمن ٿو لڳي.
مونکي منهنجو ئي ڳورو بدن ٿو لڳي.
ٿئي شروع هي ڪٿان ۽ ڪٿي ٿئي ختم،
سچ ته صدين کان ’زخمي‘ دفن ٿو لڳي.


هيءَ به ڪهڙي ماستري آهي؟
جو نه جيئڻ جي خاطري آهي.
ٻارنهن ئي مهينا قرضي ڪڍ هن،
تڏهن ته ڇڏي شاعري آهي.


وات جو توڙي گرنهه ڪنهن کي ڏجي.
پوءِ به رُسوا ٿو زماني ۾ ٿجي.
ٿي چڱاين جو زمانو ويو ختم،
پوءِ به اي زخمي! چڱائي پئي ڪجي.


سچ لکيو آ، سچ لکئون پيا، لکبو رهبو.
سنڌ امڙ لئه خوب وڙهيا هُون، وڙهبو رهبو.
ڪين جُهڪائي تنهنجا سگهندا ڪُوڙا ڪيس،
کرڙي، ٽلٽي، مياڻي توسان مِلبو رهبو.