ٿاڻن ۾ ڪُٽرائيندو رَهُه.
ڏاڙهيون پيو پَٽرائيندو رَهُه.
آڻ نه مڃبي تنهنجي مُورک!
زور ڀلي تون لائيندو رَهُه.
ٽانڊو ٽوپي پاڻ نه ڄاڻون،
ڳوٺن مان لَڏرائيندو رَهُه.
اڻ گُس اڻٽر ارڏا آهيون،
گهاڻن ۾ پيڙائيندو رَهُه.
بيگر تنهنجي مُور نه وهبي،
ڏنڊ ڀلي وجهرائيندو رَهُه.
توکي ’زخمي‘ آهِه سُڃاتو،
رُوپ ڀلي مَٽرائيندو رَهُه.