شاعري

منهنجي مئي کانپوءِ

ڪتاب ”منهنجي مُئي کانپوءِ“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. شاعريءَ جو هي ڪتاب نامياري شاعر ”زخمي چانڊيو“ جي شاعريءَ جو مجموعو آهي، جنهن ۾ ڪتاب ”شهر شهر زخمي“ ۽ ”ڏاڍو ساريندين“ سميت باقي شاعري شامل ڪئي وئي آهي. ساجد سنڌي لکي ٿو:
”شهيد زخمي چانڊيو جي زخمي روح جي درد ڪٿا جو درد اهي پتنگ ۽ عشاق ئي ڄاڻي سگهن ٿا، جن جو من زميني صحيفن ۽ تلخ حقيقتن جي سچائي جي سگهه سان سرشار هجي. زخميءَ جي ڌرتيءَ لاءِ تڙپ ۽ پڪار جا سنيها اڄ به سندس شاعريءَ مان ليئاڪا پائيندي ڪجهه ڪرڻ جي آرزوءَ جو پيغام ڏين ٿا، زخميءَ پنهنجي شاعري جي هر صنف ۾ فراخدلي سان اندر جي اظهار کي اهڙي نموني ته اڀاريو آهي جنهن کي قلمبند ڪرڻ کان اڳ اڄ جي دور ۾ ڪنهن به قلمڪار جو قلم فل اسٽاپ يا ڪاما جي پابندين سان جڪڙيو ضرور پوي، پر هن ڪويءَ پنهنجي زندگيءَ جيان پاڻ کي شاعريءَ ۾ به کرو، سچو ۽ بي ڊپو ٿي ثابت ڪري پاڻ وڻايو آهي.
Title Cover of book منهنجي مئي کانپوءِ

ناڻي تي هن ماڻا ساٿي.

ناڻي تي هن ماڻا ساٿي.
ڪاڻا ڀي هن راڻا ساٿي.

نانءَ پُٺيان ڪيئن آهيون پريشان،
سَهڪي ٿيا هُون ساڻا ساٿي.

سچ جا موتي هتڙي آهن،
ڪوڏيءَ مُلهه وِڪاڻا ساٿي.

مسڪينن لئه قائم آهن،
هي سڀ چؤنڪيون ٿاڻا ساٿي.

سينا ٿي ويا سنگينن ۾،
گيچڻ جهڙا ڇاڻا ساٿي.

ديس منهنجي جا ماڻهو آهن،
ڄڻ ته مکڻ جا چاڻا ساٿي.

ڪنهنجي گهر ۾ کوٽ نه اَنَ جي،
ڪنهن وٽ ڪونهن داڻا ساٿي.

ناڻي جي هت نوڪ تي ڪيئي،
اَگهيا انڌا ڪاڻا ساٿي.

ڏاڍن لئه آ ايئرڪنڊيشن،
هيڻن لئه هن گهاڻا ساٿي.

ڪهڙي توسان هامَ هڻئون مَن!
آهيون عيبن هاڻا ساٿي.

غير ٿو پاڙي ’زخمي‘ شايد،
پنهنجا پاندَ پُراڻا ساٿي.