شاعري

خواب آوارا پکي

هي ڪتاب اسان جي دور جي خوبصورت شاعر احمد سولنگيءَ جي شاعراڻي تخليقن جو مجموعو آهي. لڇمڻ ڪومل مهاڳ ۾ لکيو آهي:
”احمد سولنگيءَ کي مان هتي نئين نسل جي نئين شاعريءَ جي علامت (symbol) ڪري ٿو کڻان. ان ٽهيءَ جا اڪثر شاعر فئشن پرستيءَ طرف مائل ٿي Stream of consciousness (شعور جي ڌارا) بدران Mainstream (روايت پرست ڌارا) طرف لُڙهندا ويا. جتي شاعري خود شاعرن مٿان نازل ٿيڻ جو فطرتي عمل ٿيڻ جڳائي، اتي هُو پاڻ شاعريءَ مٿان نازل ٿيڻ لڳا ۽ اهڙي افراتفريءَ واري دؤر ۾ ڪيترن کي لُڙ ۾ مزو لڳي ويو ۽ هُو راتورات شاعر ٿي ويا، پر شاعريءَ لاءِ جيڪا اندر جي سُوجهه ٻُوجهه گُهربل آهي، ان تقاضا تي احمد سولنگيءَ جهڙا ڪي ٿورائي تخليقڪار کَرا ثابت ٿي سگهيا.“
Title Cover of book خواب آوارا پکي

عشق کي سخت سزائن کاڌو،

عشق کي سخت سزائن کاڌو،
لڙڪ جو لوڻ وفائن کاڌو.

وقت تي ڏوهه ڏيون ٿا ڪهڙو؟
آخري ديپُ هوائن کاڌو.

زهر ئي زرد ڪئي چانڊوڪي،
چنڊ کي رات بلائن کاڌو.

مان نه منڪر نه محبت ڪافر،
منهنجو ايمان دعائن کاڌو.

عشق آزاد ڪري ٿو ليڪن،
عشق جو قيد خُدائن کاڌو.

خواهشن جسم پَٽِيو آ احمد!
سوچَ ويچارُ انائن کاڌو.