شاعري

خواب آوارا پکي

هي ڪتاب اسان جي دور جي خوبصورت شاعر احمد سولنگيءَ جي شاعراڻي تخليقن جو مجموعو آهي. لڇمڻ ڪومل مهاڳ ۾ لکيو آهي:
”احمد سولنگيءَ کي مان هتي نئين نسل جي نئين شاعريءَ جي علامت (symbol) ڪري ٿو کڻان. ان ٽهيءَ جا اڪثر شاعر فئشن پرستيءَ طرف مائل ٿي Stream of consciousness (شعور جي ڌارا) بدران Mainstream (روايت پرست ڌارا) طرف لُڙهندا ويا. جتي شاعري خود شاعرن مٿان نازل ٿيڻ جو فطرتي عمل ٿيڻ جڳائي، اتي هُو پاڻ شاعريءَ مٿان نازل ٿيڻ لڳا ۽ اهڙي افراتفريءَ واري دؤر ۾ ڪيترن کي لُڙ ۾ مزو لڳي ويو ۽ هُو راتورات شاعر ٿي ويا، پر شاعريءَ لاءِ جيڪا اندر جي سُوجهه ٻُوجهه گُهربل آهي، ان تقاضا تي احمد سولنگيءَ جهڙا ڪي ٿورائي تخليقڪار کَرا ثابت ٿي سگهيا.“
Title Cover of book خواب آوارا پکي

ڪڏهن بهتان ڳولن ٿا، ڪڏهن بدنام ڳولن ٿا،

ڪڏهن بهتان ڳولن ٿا، ڪڏهن بدنام ڳولن ٿا،
وري هُو ابنِ مريم لئه، نئون الزام ڳولن ٿا.

پني ۾ پيارَ مون پوکي، ڏنو احساس جو پاڻي،
نوان اظهار پنهنجي لئه، نئون الهامُ ڳولن ٿا.

جڏهن ڪا بوند بادل جي، پکيءَ جي چهنب تي پُهتي،
پياسي رڻ مٿان اُڏري، وَلرَ وسرامُ ڳولن ٿا.

ڪٿي بيت الحرم آڏو، ڪٿي ڪنهن مورتيءَ سامهون،
سموري شهر جا مُورکَ، خدا ۽ رام ڳولن ٿا.

ڪتين سان، چنڊَ سان تارا، پيا آڪاسَ ۾ جاڳن،
سٻاجها، نيڻ احمد جا، ڪٿي آرام ڳولن ٿا!