شاعري

خواب آوارا پکي

هي ڪتاب اسان جي دور جي خوبصورت شاعر احمد سولنگيءَ جي شاعراڻي تخليقن جو مجموعو آهي. لڇمڻ ڪومل مهاڳ ۾ لکيو آهي:
”احمد سولنگيءَ کي مان هتي نئين نسل جي نئين شاعريءَ جي علامت (symbol) ڪري ٿو کڻان. ان ٽهيءَ جا اڪثر شاعر فئشن پرستيءَ طرف مائل ٿي Stream of consciousness (شعور جي ڌارا) بدران Mainstream (روايت پرست ڌارا) طرف لُڙهندا ويا. جتي شاعري خود شاعرن مٿان نازل ٿيڻ جو فطرتي عمل ٿيڻ جڳائي، اتي هُو پاڻ شاعريءَ مٿان نازل ٿيڻ لڳا ۽ اهڙي افراتفريءَ واري دؤر ۾ ڪيترن کي لُڙ ۾ مزو لڳي ويو ۽ هُو راتورات شاعر ٿي ويا، پر شاعريءَ لاءِ جيڪا اندر جي سُوجهه ٻُوجهه گُهربل آهي، ان تقاضا تي احمد سولنگيءَ جهڙا ڪي ٿورائي تخليقڪار کَرا ثابت ٿي سگهيا.“
Title Cover of book خواب آوارا پکي

لادينُ

لادينُ


لادينُ دل به آهي!

فنڪار جو به جوهر،
تخليق ڇا ڪري ٿو.
پٿر جا بت تراشي،
ڌڙڪن عطا ڪري ٿو.
آذر جو ڏوههُ ناهي،


لادينُ دل به آهي!


بازار منجهه وڪڻون،
ٿا خود کي اگهه سستي.
ڪنهن کان پُڇون پتو ٿا،
ڪهڙي وڃون ٿا رستي،
هن قافلي کي ڪاهي.

لادينُ دل به آهي!



پنهنجي مٽيءَ جو آهيان،
پنهنجي مٽيءَ جو ٿيندس.
ڪعبا ڇڏي، شوالا،
پنهنجي گهٽيءَ جو ٿيندس.
ڪو آسمان لاهي.

لادينُ دل به آهي!


منصب نشين ڳولي،
منصور لاءِ سولِي.
منصف کان ڪير گهُرندو،
فرياد جي وصوليِ.
هُو ٿو دليل چاهي.

لادينُ دل به آهي!


تون ٿي چوين ته تنهنجا،
ڪجهه حاشيا به آهن.
ٽٻڪا، سوين صحيفا،
لک قافيا به آهن.
رک ٺاهُه ڀل تون ٺاهي.


لادينُ دل به آهي!

ڌرتي آڪاش جيڏا،
اُن کان وڏا ستارا.
ڪي پنڌ اڻ ڏٺل ۽،
سهسين گِرههَ، سَيارا،
پر، پَر ڪو ڪاٿي ساهي.

لادينُ دل به آهي!