مکڙي ٽِڙي پوڻ کي، فراموش ڪيئن ڪجي؟
۽ تنهنجي گُل ٿيڻ کي، فراموش ڪيئن ڪجي؟
تون ئي سراب خواب جو، ساگر شباب جو،
هن جوڙَ جي جُڙڻ کي، فراموش ڪيئن ڪجي؟
تنهنجي بدن تي آ لَٿِي، جوڀن جي رت بسنت،
اک جي ڪَڪورجڻ کي، فراموش ڪيئن ڪجي؟
آ عاشقيءَ عجيبُ ڏني سُرت سوچَ کي،
هن لوڇَ ۽ لُڇڻ کي، فراموش ڪيئن ڪجي؟
آوارا لُڙڪَ، زردُ پنن جان اکيون ڇڻيون،
دل جي اُداسُپَڻ کي، فراموش ڪيئن ڪجي؟
احمد نظراندازُ ڪو ڪنهن کي ڪري به پر،
فنڪارَ جي هئڻ کي، فراموش ڪيئن ڪجي؟