شاعري

خواب آوارا پکي

هي ڪتاب اسان جي دور جي خوبصورت شاعر احمد سولنگيءَ جي شاعراڻي تخليقن جو مجموعو آهي. لڇمڻ ڪومل مهاڳ ۾ لکيو آهي:
”احمد سولنگيءَ کي مان هتي نئين نسل جي نئين شاعريءَ جي علامت (symbol) ڪري ٿو کڻان. ان ٽهيءَ جا اڪثر شاعر فئشن پرستيءَ طرف مائل ٿي Stream of consciousness (شعور جي ڌارا) بدران Mainstream (روايت پرست ڌارا) طرف لُڙهندا ويا. جتي شاعري خود شاعرن مٿان نازل ٿيڻ جو فطرتي عمل ٿيڻ جڳائي، اتي هُو پاڻ شاعريءَ مٿان نازل ٿيڻ لڳا ۽ اهڙي افراتفريءَ واري دؤر ۾ ڪيترن کي لُڙ ۾ مزو لڳي ويو ۽ هُو راتورات شاعر ٿي ويا، پر شاعريءَ لاءِ جيڪا اندر جي سُوجهه ٻُوجهه گُهربل آهي، ان تقاضا تي احمد سولنگيءَ جهڙا ڪي ٿورائي تخليقڪار کَرا ثابت ٿي سگهيا.“
Title Cover of book خواب آوارا پکي

وَڌِي وڏي ٿي، ننڍي تقاضا،

وَڌِي وڏي ٿي، ننڍي تقاضا،
خموش دل ٿي، ٻُڌي تقاضا.

وساءِ ننڍڙي نه بوند بادل،
پياسي رڻ جي، وڏي تقاضا.

نه اُڃَ جا چپ کُليا ڪڏهن ڀي،
نه بُکَ جي اک مان، بَکِي تقاضا.


نه دل ۾ تنهنجي اُميد خواهش،
نڪي تمنا، نڪي تقاضا.

سمونڊ تي چنڊ رات اُڀري،
هوا تي ڪهڙي لِکي تقاضا.

ضعيف عورت رليءَ رنگن تي،
غريب دل جي رَکِي تقاضا.