هيءَ ندي ريت سان وهائين ٿو،
نانگُ ڦڻ کان سوا نچائين ٿو.
سجَ، ڪتيون، چنڊَ ۽ قُطبَ کائي،
اک آڪاس سان ملائين ٿو.
وڻ کجيءَ جا ٻه ٽي بچا آهن؛
تون ته ٻيلو چئي ٻُڌائين ٿو.
تو نه گوني ڏٺي نه پيڃاري؛
لاڙَ سان ڪيئن لنؤ لڳائين ٿو.
مان محبت جو آهيان ٻُوٽو؛
۽ بيابان ۾ لڳائين ٿو.
زندگي موت جي ضمانت آ،
موت کان پاڻ کي بچائين ٿو.
پنهنجي تاريخ تان نه هٿ کڻندس،
لاءِ جيڪو به زور لائين ٿو.