آشائن جو آڳنڌُ
هي جو ڀونئري جهڙو منُ:
ڪين قبولي هڪڙو هنڌُ،
مُکڙيءَ مُکڙيءَ جو سوڳنڌُ!
هر گل کي آ روپُ اَنوپُ،
ڪومل نرمل، سونهن سروپُ،
سُرهو سُرهو واسُ وَرنُ:
سڀ ڏي ڀيرو، سڀ ڏي پنڌُ،
مکڙيءَ مکڙيءَ جو سوڳنڌُ!
ڪنهن جو ڪنهن جو سوريان ساهُه،
ڪنهن جو چورايان مان چاهُه،
ڪنهن جي ڪايا جو ڪنچنُ:
ڪنهن جو موهُه ته ڪنهن جو منڌُ،
مُکڙيءَ مکڙيءَ جو سوڳنڌُ!
منهنجو پنهنجو ڀاگُ – اَڀاڳُ،
پنهنجي منزل، پنهنجو ماڳُ،
پنهنجي دنيا، پنهنجو ڌَنُ:
۽ آشائن جو آڳنڌُ،
مُکڙيءَ مُکڙيءَ جو سوڳنڌُ!
ٽاري ٽاري لوڏي واءُ،
پَل پَل کي پنهنجو پڙلاءُ،
گهڙيءَ گهڙيءَ کي روپُ رتنُ:
وقت وقت کي پنهنجو انڌُ،
مُکڙيءَ مُکڙيءَ جو سوڳنڌُ!