شاعري

خواب آوارا پکي

هي ڪتاب اسان جي دور جي خوبصورت شاعر احمد سولنگيءَ جي شاعراڻي تخليقن جو مجموعو آهي. لڇمڻ ڪومل مهاڳ ۾ لکيو آهي:
”احمد سولنگيءَ کي مان هتي نئين نسل جي نئين شاعريءَ جي علامت (symbol) ڪري ٿو کڻان. ان ٽهيءَ جا اڪثر شاعر فئشن پرستيءَ طرف مائل ٿي Stream of consciousness (شعور جي ڌارا) بدران Mainstream (روايت پرست ڌارا) طرف لُڙهندا ويا. جتي شاعري خود شاعرن مٿان نازل ٿيڻ جو فطرتي عمل ٿيڻ جڳائي، اتي هُو پاڻ شاعريءَ مٿان نازل ٿيڻ لڳا ۽ اهڙي افراتفريءَ واري دؤر ۾ ڪيترن کي لُڙ ۾ مزو لڳي ويو ۽ هُو راتورات شاعر ٿي ويا، پر شاعريءَ لاءِ جيڪا اندر جي سُوجهه ٻُوجهه گُهربل آهي، ان تقاضا تي احمد سولنگيءَ جهڙا ڪي ٿورائي تخليقڪار کَرا ثابت ٿي سگهيا.“
Title Cover of book خواب آوارا پکي

درد جي لهر

درد جي لهر


ڪشتين چيري ورهايو سمنڊ کي؛
مون ڏٺو پاڻي پري تائين رڳو،
هر پکيءَ جي هئي حصي ۾ ڪا اُڏار؛
تون نه هئينءَ منهنجو ڪٿي ساحل هُئو!

ڏور هُو مضبوط ٻيڙيون جن مٿان؛
سِڙهَه اُڏاڻا ٿي هوا ۾ بيشمار،
ڪنهن گهڙيءَ آئينءَ، وري موٽي وئينءَ؛
تو ته لهرن جئن ڪيو مون سان پيار!

۽ پکي سانجهيءَ اُڏاڻا ٻيٽَ تان؛
ٿي اُڻت پَرڙن سان ناسي اُڀَ جي،
ڄارَ اوندهه جا جڏهن ويا ڦهلجي؛
سمنڊَ سُڏڪي هيئن چيو: ڪنهن جو ته ٿي.