جيئن سج لٿو ڏکن سان، راتيون ٻَکيون اسان جون!
سورج مکي سراپا، آهن اکيون اسان جون!
موسيٰ، ملي اسان کي، تجلي نه طُورَ جي ڪا،
دل روز ٿي خدا سان، ڳالهيون رکيون اسان جون!
ور ور تو وِهُه نپوڙيو، هر نانگَ جي ڳچيءَ مان،
تنهنجي هٿان ڇو جوڳي، دليون ڪَکيون اسان جون؟
نيري سمونڊَ آڏو، ليڪا هزار پائي،
واريءَ تي گهر اڏنِ ٿيون، ساحل سَکيون اسان جون.
ويهي سگهيو ٿي پوپٽُ، هڪڙو ئي دل جي گُلَ تي،
نمڪين چاهتون ڇو، سڀني چَکيون اسان جون؟