لبرا ڇوڪريءَ جي ڳولا
نڪ جي ڦُلڙي، جَرَ تي تارو؛
پاڻي تنهنجو چهرو آهي،
رات سندءِ زلفن ۾ سوگهي؛
ڪيڏو سخت انڌيرو آهي!
تنهنجو قدُ صنوبر جو وڻُ؛
پَنَ پَنَ ۾ تون پاڻ پَسين ٿي،
تون ڪنهن بادل جهڙي آهين؛
اوهيڙا ٿي روز وسين ٿي!
تون ڪا خوشبو ڦُلواڙيءَ جي؛
گُل گُل تنهنجي گهٽي آهي،
تون جا ڀاڪر منجهه ڀُرين ٿي؛
تنهنجي ڪهڙي مٽي آهي؟
تون ڪا پوپٽ رنگي پياري؛
ڳاڙهي، پيلي گُلڪاري آن،
تون ڪا سپ سمندر جي ۽؛
ٿڌڙي ساحل جي واري آن.
ڪنهن ونجهليءَ جو وِهُه تون آهين؛
يا ته پرولي پيالن جي آن،
مان ئي تخت هزاري جو هان؛
ڇا تون هير سيالن جي آن؟
تنهنجو ڪهڙو گهر ۽ در آ؛
ڪهڙي مان چؤياري ڳوليان؟
ڪهڙي گُل جي پردي ۾ آن؛
ڪهڙي ٽاري ٽاري ڳوليان؟