رات مهڪيو، تن ۽ من اتفاق سان،
مون چُميو تنهنجو بدن، اتفاق سان.
ڇوڪريءَ جو برف جهڙو خواب هو،
عشق جي ٿِي ويو اگن ،اتفاق سان.
ڀاڪرن ۾ رنگَ ويا وکري سڀئي،
انڊلٺي ٿيو واسُ ون، اتفاق سان.
هيٺ آيو چنڊُ، چڪوريءَ ڏي لهي،
ٿي وئي ڌرتي گگن، اتفاق سان.
زندگيءَ تي خودڪشي سوچي رُني،
خيال ڪهڙا ٿا اچن، اتفاق سان.
نِرتڪيءَ جا پيرَ پيا ننڊ ۾ سُمهي،
پر پيا گهنگهرو وڄن، اتفاق سان.
رت ڪٽورن ۾ ڀَري هو دل رکيو،
سُرخ ٿيو تنهنجو صحن، اتفاق سان.
مون لڄائي ڪينَ هئي پنهنجي مٽي،
ٿي پيو ميرو ڪفن، اتفاق سان.
برکا رت جي، سانجهه جي هڪڙي گهڙي،
ويو ڪري احمد رتن، اتفاق سان.