شاعري

خواب آوارا پکي

هي ڪتاب اسان جي دور جي خوبصورت شاعر احمد سولنگيءَ جي شاعراڻي تخليقن جو مجموعو آهي. لڇمڻ ڪومل مهاڳ ۾ لکيو آهي:
”احمد سولنگيءَ کي مان هتي نئين نسل جي نئين شاعريءَ جي علامت (symbol) ڪري ٿو کڻان. ان ٽهيءَ جا اڪثر شاعر فئشن پرستيءَ طرف مائل ٿي Stream of consciousness (شعور جي ڌارا) بدران Mainstream (روايت پرست ڌارا) طرف لُڙهندا ويا. جتي شاعري خود شاعرن مٿان نازل ٿيڻ جو فطرتي عمل ٿيڻ جڳائي، اتي هُو پاڻ شاعريءَ مٿان نازل ٿيڻ لڳا ۽ اهڙي افراتفريءَ واري دؤر ۾ ڪيترن کي لُڙ ۾ مزو لڳي ويو ۽ هُو راتورات شاعر ٿي ويا، پر شاعريءَ لاءِ جيڪا اندر جي سُوجهه ٻُوجهه گُهربل آهي، ان تقاضا تي احمد سولنگيءَ جهڙا ڪي ٿورائي تخليقڪار کَرا ثابت ٿي سگهيا.“
  • 0/5.0
  • 12053
  • 1242
  • 3 سال اڳ
  • 0
Title Cover of book خواب آوارا پکي
سنڌ سلامت پاران
سنڌ سلامت ڊجيٽل بوڪ ايڊيشن سلسلي جو نئون ڪتاب ”خواب آوارا پکي“ اوهان اڳيان حاضر آهي. هي ڪتاب اسان جي دور جي خوبصورت شاعر احمد سولنگيءَ جي شاعراڻي تخليقن جو مجموعو آهي. لڇمڻ ڪومل مهاڳ ۾ لکيو آهي:
”احمد سولنگيءَ کي مان هتي نئين نسل جي نئين شاعريءَ جي علامت (symbol) ڪري ٿو کڻان. ان ٽهيءَ جا اڪثر شاعر فئشن پرستيءَ طرف مائل ٿي Stream of consciousness (شعور جي ڌارا) بدران Mainstream (روايت پرست ڌارا) طرف لُڙهندا ويا. جتي شاعري خود شاعرن مٿان نازل ٿيڻ جو فطرتي عمل ٿيڻ جڳائي، اتي هُو پاڻ شاعريءَ مٿان نازل ٿيڻ لڳا ۽ اهڙي افراتفريءَ واري دؤر ۾ ڪيترن کي لُڙ ۾ مزو لڳي ويو ۽ هُو راتورات شاعر ٿي ويا، پر شاعريءَ لاءِ جيڪا اندر جي سُوجهه ٻُوجهه گُهربل آهي، ان تقاضا تي احمد سولنگيءَ جهڙا ڪي ٿورائي تخليقڪار کَرا ثابت ٿي سگهيا.“
هي ڪتاب 2013ع ۾ سنڌيڪا اڪيڊمي پاران ڇپايو ويو. ٿورائتا آهيون سنڌيڪا اڪيڊمي جي سرواڻ نور احمد ميمڻ ۽ فضل الرحمان ميمڻ جا جن ڪتاب جي سافٽ ڪاپي موڪلي سنڌ سلامت ڪتاب گهر ۾ پيش ڪرڻ جي اجازت ڏني.

محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر ( اعزازي )
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
www.sindhsalamat.com
books.sindhsalamat.com ڪتاب جو مطالعو ڪريو
نالي......

سنڌ سلامت پاران :

مون وٽ آ لُڙڪن جي لپَ (مقدمو)

شاعريءَ جي حضور ۾....

مائيڪل اينجلو

پوپَ کي ڪهڙي خبر؟

قلو پطره

تنها پالي پيارَ نه سُمهه!

ڪارو پاڻي

ڪيڏو تيجُ، ٽِڪون-

عشق کي سخت سزائن کاڌو،

باکَ ڇُلڪايا گُلابن جا گلاس،

رنگ رتي تنهائي

وقت جو وان گوگ

جلادَ! اَڏي مُرڪي: ڪنهن نيهن نظاري ڇڏ!

خُدا جا خليفا

جنوريءَ جي هوا ۽ هُن جو گهر،

زندگي، محترم آهي.

جلي سانجهه- سَتِي-

آشائن جو آڳنڌُ

بدن تنهنجو جواني آ، نديءَ جي،

اُتر قُطب

راڻا سَرُ

مِهر ٿوري، مهربانو!

هميرو ڪولهي

اُگهاڙا چور

بي خوف صليبن تي، آ وقت جي چريائي،

دامن ِڪوهه

اکِڙين جي آلاڻ-

لهرون، پکي، ڪنارا، وسڪارَ سارَ ۾ ڏِسُ!

هڪڙي مالها سوري

تو سوا وڃان ڪاڏي!

قرة العين طاهره

هي دؤر سوچ لوچ جو، پيڪر نه ٿي سگهيو،

مڪمل جسم

جوڳڻ – بين وڳي-

ٿر تي بَرسِي سنهڙي بُوند،

سُفيد ڊسمبر

سڀ کي پنهنجو گوتم آ

نيڻ آلا، اُگهٖي ته به چڱو،

سيٽيءَ جو آواز-

مستقبل جي نالي

اداس روح ازل کان پناههَ ۾ آهي،

سَتِي جَتِي

چنڊ تارن سوا، رات اهڙي لٿِي،

دانهن

تهذيبَ جو نئون جنم

هڪڙي گوليءَ سان کِڙيو،

سُڀاڻي جو سڌارٿ

شرابَ ۾ جڏهن لهي ٿو چنڊُ آسمانَ جو،

بيوطن بيقرارن جو سفر،

مريم جي مٽي

پيار جي پياس جي، آس ڪاٿٖي پَلِي،

سورٺ نيڻ نگينا

رات به ڪاري رات-

جڏهن ڀي پاڻ ۾ وکري ڏسان ٿو،

ڪارو بَن

درد جي آرسي، ٿي ڏئي روح کي،

سوڳ

پيارَ جي ڏورِ

ڏينهن کي رات، رات ڪيئن چئجي؟

منهنجو پُٽ

وئي وئي رات وئي-

راڌا!

ڪنهن اڳيان شخص هُو جُهڪي نٿو ،

سج نئين سان آپگهات-

عشق جي تڪميل

نيم عرياني

اوهان جون اکيون ٿي اوهان کي ڏسون ٿا،

هر نديءَ جو وهڪرو، ننڍڙو لڳي،

علامت

پل پل پريت امر،

جلادن ڏنو آ اِهو ٺاهُه ٺاهي،

هڪ شهر جو الميو

من جي مالها

شهر ۽ سمنڊ جهڙو ڪر، کپي ويندا!

ڪنهن کان وَرتئِي ونڊُ الا!

ڪام ديو

امن جي تاريخ

هڪ بُوندَ جي وِشالتا

دل ۾ ويهي ڏِسُ هتان، هڪ آسمان،

عشق جا رنگ

مٽيءَ جا رانديڪا ميڙي،

هڪڙي يهودي ڇوڪري

روپُ انوپُ

آءُ هوا ٿي آءُ!

تون ئي منهنجو پيارُ-

روز فٽ پاٿ تي بُکي روئي،

ڇَم ڇَم برسن بوندون

رستا مُرڪي پيا-

وِلهه ۾ وارَ واري سُتي،

سنڌ سَرير ۽ ساهُه

پتايا بيچ تي

مهڪي چنبيلي-

ڪو به اکڙين جي اڳيان، آهي ڪٿي؟

لبرا ڇوڪريءَ جي ڳولا

ٽُٽل گل

متان ڪا رات رُلائي، قضا جي رستي ۾،

چنڊ جاڳي پيو

چارن ۾ پنهنجي چاهه جون چُميون رکي ڇڏيان،

تنهنجا سپنا مون-

ڇپرن ڇايا

طوائف

کيمي ڪولهڻ

شدتن آ شهر کي، ڌوئي ڇڏيو،

سمنڊُ، هوا ۽ هوءَ

چانڊوڪين جو چورُ

بگهڙ جون اکيون

بي خواب هوا آئي

پوپٽن جو طواف!

اياز جي نانءِ

رات مهڪيو، تن ۽ من اتفاق سان،

منهنجو ديسُ

دائرا

درد کي پڙهي ويندي،

ٻاريون، ٻيجارا-

تِرشنا

مدهوش راتين جي جنت

پيارُ، دل جو قرارُ، تون آهين!

بيقرار گُذري ٿي،

دل جي ڌرتي

ڪناري لائين!

چنڊُ اڄ رات مختصر آهي،

جهنگل جو ماحول

روايت

تو وڌايون نرم، رات ٻانهون ڪٿي!

تارو تارو ، تنها تنها

دَريون، در ٻُوٽيل-

زندگي!

وَڌِي وڏي ٿي، ننڍي تقاضا،

وڄڙين وڌا ونگَ-

بي ترتيب زندگيءَ جو الميو

اکين جو جهنگ

پيارُ جيون ڀر ڪجي،

ڪراچي

دُوناليءَ ٺا... ٺا-

سانجهي اُداس پاڇا، ڪنهن کي سمونڊُ ڳولي؟

ساحلي ڇوڪري

ڪٿا

تمنا جو انت

ڪي بادل پنبڻين ۾ پهتا، ڪو آگم دل کان ٻاهر آ،

خوابن جي خُودڪُشي

سرمدَ پيرانديءَ،

سِڪَ سجدا وُجودَ ۾ آهن،

چٻرن جون اکيون

سمنڊ ۽ شهر جي ڪٿا

رات اُڀ تي ستارن جي سرواڻ ٿِي!

ٽُڪرا ٽُڪرا خواب

جيئن سج لٿو ڏکن سان، راتيون ٻَکيون اسان جون!

چنڊُ، تارو نه هوءَ سکي آهي،

پيار اسان جي منزل

ٻاريو ڏياٽي-

مون ته سوچيو

ڪئي به دل ڇا خودڪشي؟

مشورو

دليلَ سوچي پناههَ ڳولي،

بسم الله خان جي نالي

نوجواني، ڌوڙ پاڻي،

اڌ پيالو چنڊُ-

جُدائيءَ جا شوالَ

مورڻِي!

ڪَکَ چُڻن ٿا پاريهر،

ڪڙين منجهه ڪَڙي-

سرحدن تي گلابَ

خواب اُڻن آوارا اکڙيون،

سفيد ڏينهن

پٿر جو ڪرڻو ۽ هوا جو ڦول

خط جي اڪيلائي

ويا پرڏيهي يار-

چهرا چهرا جي چارسُو آهن،

جلاوطن دوست جي ياد ۾

دار جي جهروڪي مان

احساس جي اڪيلائي

ملون نقابَ ۽ سارا حجابَ لاهي ڪيئن؟

سارو عالم سُمهي رهيو آهي،

پنکَ پنهنجا پکيڙي رات،

پياسا پياسا چپَ-

دل جي ويراني

جنم جنم جي پياسي دنيا

ماڌو لال حسين

اڄ رات مان ٿو چاهيان

نديءَ ڪناري، جهنگل پاس،

ماڻين تو نه ڄمار-

درد جي لهر

هير هندورو، ڪينجهر ڪَپَ،

زندان جو زهر

زَرتشتي ڇوڪري

لِڱ مهٽي، اک مٽين ٿي ساحرا !

نئون گهاٽ!

سنڌڙي تنهنجو نانءُ!

نادان محبت آ،

پيار سوا ڪجهه ناهي!

خوابَ نگر جا نقشا کُلندا،

سفر جي اڪيلائي

سچُ ۽ ڪوڙُ

ڪربلا!

ڇو فقير جو ڪِشتو، اڄ ڀَريل نه خالي آ،

ڪير ٿو ڇيڙي رکي ايئن هر گَهڙِي،

نازل ٿيل ڇوڪريءَ جي ڪٿا!

مکڙي ٽِڙي پوڻ کي، فراموش ڪيئن ڪجي؟

اوڀر جي آرسي

هن خواب جِي ڪَٺارَ ڪٿي آ،

لهين ٿي خواب تون جڏهين!

هيءُ مسافر ڪير؟

ڪڏهن بهتان ڳولن ٿا، ڪڏهن بدنام ڳولن ٿا،

مُنهنجي اکڙين آبُ اٿيئي،

لادينُ

تضاد!

هيءَ ندي ريت سان وهائين ٿو،

سيوهڻ مٿان چنڊ

احمد سولنگي: شخص کان شاعر تائين

بوندَ، ننڍڙي سِپي سڏي مون کي،

ڪتاب تي آيل ريٽنگ ۽ رايا

ھيستائين ڪابہ ريٽنگ ناھي مِلي



ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.

  • ليکڪ احمد سولنگي
  • ڇپيو ويو 2013
  • ڇپائيندڙ سنڌيڪا اڪيڊمي
  • ڇاپو پھريون
  • عالمي ڪتاب نمبر
  • آن لائين ٿيو 01/Jan/1970
  • ترجمو آھي؟ جي نہ
  • ٽيڪسٽ ۾ آھي؟ جي ھا
  • لاٿو ويو 1242 ڀيرا

ڪتاب ۾ ٽِڪليون