زندان جو زهر
رات ڪٽيائون اوجاڳن ۾،
گهايل قيدي پيڙ پَهن ۾،
گهڙيءَ گهڙيءَ ۾ لوهَه ڪڙيءَ ۾،
زهر ڏنا زندانن-
زنجيرون ٿيون ڇڻڪن.
پير ڪڙيون ۽ سِيءَ سياڪا،
لوهي سيخون واءَ وراڪا،
چنڊ جهروڪا بند ڪيا پر،
پوءِ به ٿاڻا ٿڙڪن-
زنجيرون ٿيون ڇڻڪن.
تختي ڏي ڪي پير وڌن ٿا،
ڦاسيءَ تي ڪي ڳاٽ نچن ٿا،
تارا نڪتل گهوٽن کي آ،
ننڊ سُمهاريو تختن-
زنجيرون ٿيون ڇڻڪن.
بُرج هوا جي سامهون آهن،
هي ديوارون ڇا ٿيون چاهن،
نيٺ پکي پڃرن مان نڪري،
ويندا سڀ واهيرن-
زنجيرون ٿيون ڇڻڪن.