شاعري

خواب آوارا پکي

هي ڪتاب اسان جي دور جي خوبصورت شاعر احمد سولنگيءَ جي شاعراڻي تخليقن جو مجموعو آهي. لڇمڻ ڪومل مهاڳ ۾ لکيو آهي:
”احمد سولنگيءَ کي مان هتي نئين نسل جي نئين شاعريءَ جي علامت (symbol) ڪري ٿو کڻان. ان ٽهيءَ جا اڪثر شاعر فئشن پرستيءَ طرف مائل ٿي Stream of consciousness (شعور جي ڌارا) بدران Mainstream (روايت پرست ڌارا) طرف لُڙهندا ويا. جتي شاعري خود شاعرن مٿان نازل ٿيڻ جو فطرتي عمل ٿيڻ جڳائي، اتي هُو پاڻ شاعريءَ مٿان نازل ٿيڻ لڳا ۽ اهڙي افراتفريءَ واري دؤر ۾ ڪيترن کي لُڙ ۾ مزو لڳي ويو ۽ هُو راتورات شاعر ٿي ويا، پر شاعريءَ لاءِ جيڪا اندر جي سُوجهه ٻُوجهه گُهربل آهي، ان تقاضا تي احمد سولنگيءَ جهڙا ڪي ٿورائي تخليقڪار کَرا ثابت ٿي سگهيا.“
Title Cover of book خواب آوارا پکي

ڪنهن کان وَرتئِي ونڊُ الا!

ڪنهن کان وَرتئِي ونڊُ الا!

داڻا داڻا دردَ جا.

سُرهو ساهه، سرير ۾،
سپنن جو سرکنڊُ الا!
ڪنهن کان وَرتئِي ونڊُ الا!

داڻا داڻا دردَ جا.

ڪنهن لئه آڌيءَ جو اُٿي،
جيڏي جوٽئي جنڊُ الا!
ڪنهن کان وَرتئِي ونڊُ الا!

داڻا داڻا دردَ جا.

پنهنجي ريت پريت ائين،
جيئن چڪورو چنڊُ الا!
ڪنهن کان وَرتئِي ونڊُ الا!

داڻا داڻا دردَ جا.

سور ستارن سان سَلي،
سُڏڪيو رات سمنڊُ الا!
ڪنهن کان وَرتئِي ونڊُ الا!

داڻا داڻا دردَ جا.