جهنگل جو ماحول
ڏيهُه ڏسي پيو نَڪَ جي هيٺان جهنگل جو ماحول!
پنکَ رَتاوان، چُهنبون ڳاڙهيون- شِڪرا خون پياڪَ،
رَت جي بانس هوا ۾ پکڙيل، چڻڪن سڀ جا چاڪَ.
ڪنڊو جن جو زهر ڀَريو آ، سَپَ سُجهن ٿا جامَ،
پوءِ به پير اسان جا اڳتي، ڄاڻون ٿا انجامَ.
ڪير ڪنڊن کان پاند ڇڏائي، جهنگ سڄي ۾ شورُ،
هر پاسي کان گهيرو، گل جي نِڙيءَ نِڙيءَ تي زورُ.
پاڇا، پاڇا رَت جا پياسا، وحشي وحشي رات،
چنڊُ نه ڄاڻي جيت آ ڪنهن جي ۽ ڪنهن جي آ مات!
ڏيهُه ڏسي پيو نَڪَ جي هيٺان، رتَ ڀَريو ڪشڪولُ،
جهنگل جو ماحولُ!