شاعري

خواب آوارا پکي

هي ڪتاب اسان جي دور جي خوبصورت شاعر احمد سولنگيءَ جي شاعراڻي تخليقن جو مجموعو آهي. لڇمڻ ڪومل مهاڳ ۾ لکيو آهي:
”احمد سولنگيءَ کي مان هتي نئين نسل جي نئين شاعريءَ جي علامت (symbol) ڪري ٿو کڻان. ان ٽهيءَ جا اڪثر شاعر فئشن پرستيءَ طرف مائل ٿي Stream of consciousness (شعور جي ڌارا) بدران Mainstream (روايت پرست ڌارا) طرف لُڙهندا ويا. جتي شاعري خود شاعرن مٿان نازل ٿيڻ جو فطرتي عمل ٿيڻ جڳائي، اتي هُو پاڻ شاعريءَ مٿان نازل ٿيڻ لڳا ۽ اهڙي افراتفريءَ واري دؤر ۾ ڪيترن کي لُڙ ۾ مزو لڳي ويو ۽ هُو راتورات شاعر ٿي ويا، پر شاعريءَ لاءِ جيڪا اندر جي سُوجهه ٻُوجهه گُهربل آهي، ان تقاضا تي احمد سولنگيءَ جهڙا ڪي ٿورائي تخليقڪار کَرا ثابت ٿي سگهيا.“
Title Cover of book خواب آوارا پکي

مٽيءَ جا رانديڪا ميڙي،

مٽيءَ جا رانديڪا ميڙي،
اکڙين ۾ ڪو سپنا ميڙي.

سُکَ سڀن سان هر ڪو وِرڇي،
ڏُکَ ماڻهو ٿو تنها ميڙي.

بُکَ جو رنگُ ڏٺو ڪنهن آهي؟
فٽ پاٿن تان فاقا ميڙي.

هر ڪو پنهنجو جهول ڀَري ٿو،
گل ميڙي، ڪو ڪنڊا ميڙي!

شيش محل ۾ هڪڙو چهرو،
ڪيڏا پنهنجا چهرا ميڙي!

تنهنجي پير پڻيءَ تي رکبا،
پنهنجا سارا سجدا ميڙي.

رات ٻَڌي مون تنهنجي سڳيءَ سان،
عُمر سڄيءَ جي تقويٰ ميڙي!

شاعر ڪوتا مالها جوڙي،
چنڊ ڪتين جا قافيا ميڙي.

جُوءِ ڀٽائيءَ جاڳائي آ،
صدين جا اوجاڳا ميڙي!