وِلهه ۾ وارَ واري سُتي،
موهڻي موهَه ماري سُتي.
نيڻ نيرا رکي جاڳ ۾،
ننڊ کي آ نِکاري سُتي.
رات راڻيءَ رڱيس روح کي،
سار سُرهيءَ سهاري سُتي.
هُوءَ سڀئي در، دريون ٻيڪڙي،
درد جي آ دُئاري سُتي.
سِجُ نديءَ جي چُنيءَ تي سُتو،
سانجهه پٿر پناري سُتي.
ريشمي ويس احساس جا،
آرسيءَ ۾ اُتاري سُتي.
سمنڊُ جاڳيو جڏهن سانت مان،
لهر ڊوڙي ڪناري سُتي.