شرابَ ۾ جڏهن لهي ٿو چنڊُ آسمانَ جو،
گلاس ۾ ڀري پيئون ٿا دردُ هِن جهانَ جو.
رهي ٿي دل جي دوبدو، ڪا آئينن جي گفتگو،
هلي ٿو ڪاروبارُ ڏِسُ فريب جي دڪانَ جو!
زمين مختصر اڳيان سمونڊ جي وشالتا،
ڏسان ڏسان به خوابُ ڪيئن زمينَ تي مڪانَ جو!
انيڪ آدمي رهن ٿا مُنفرد ۽ مختلف،
نه شهر جون شناختون، نه ڪو پَتو نشانَ جو!
خيال، خواب ۾ متان اچي وڃين تون اوچتو،
کُليل دُئار دل جو آ ۽ در کليل ڌيانَ جو.
اکين جي برف پوشُ هيءَ ندي ڄمائي خوابَ ٿي،
پگهاري نيڻَ ڇو نه ٿو ڪو گرم سِجُ گمانَ جو!