شاعري

خواب آوارا پکي

هي ڪتاب اسان جي دور جي خوبصورت شاعر احمد سولنگيءَ جي شاعراڻي تخليقن جو مجموعو آهي. لڇمڻ ڪومل مهاڳ ۾ لکيو آهي:
”احمد سولنگيءَ کي مان هتي نئين نسل جي نئين شاعريءَ جي علامت (symbol) ڪري ٿو کڻان. ان ٽهيءَ جا اڪثر شاعر فئشن پرستيءَ طرف مائل ٿي Stream of consciousness (شعور جي ڌارا) بدران Mainstream (روايت پرست ڌارا) طرف لُڙهندا ويا. جتي شاعري خود شاعرن مٿان نازل ٿيڻ جو فطرتي عمل ٿيڻ جڳائي، اتي هُو پاڻ شاعريءَ مٿان نازل ٿيڻ لڳا ۽ اهڙي افراتفريءَ واري دؤر ۾ ڪيترن کي لُڙ ۾ مزو لڳي ويو ۽ هُو راتورات شاعر ٿي ويا، پر شاعريءَ لاءِ جيڪا اندر جي سُوجهه ٻُوجهه گُهربل آهي، ان تقاضا تي احمد سولنگيءَ جهڙا ڪي ٿورائي تخليقڪار کَرا ثابت ٿي سگهيا.“
Title Cover of book خواب آوارا پکي

مورڻِي!

مورڻِي!

ڇن ڇن ڇن ڇن ڇن ڇن پايل؛

پيرن منجهه وڄي!
سکي! مورڻيءَ وانگ ٽِلين ٿي؛

ڊوڙي سَڄي کَٻي.

چيلهه سنهيءَ تي گهاگهر سُونهي؛

گجرا ٻانهن منجهه،

تنهنجي اکڙين روز رُلايون؛

هرڻيون راهُن منجهه!

هاءِ ڪَنن ۾ جُهومڪ جِهرمِر؛

نَٿَ ۾ پَٽَ جي ڏاڻي!

تنهنجو گهونگهٽ ۾ چهرو ڄڻ؛
جُهڙ ۾ وِڄُ وراڻي!
ڳوٺَ لتاڙي آئينءَ ڳهيلي؛

گهر گهر ڏئي ڪڙو،

سينهون سِرَ تي گهڙو گهَڙي تي؛

پائي ڇِيٽَ پَڙو.