درد کي پڙهي ويندي،
روح ۾ لهي ويندي.
گفتگو ۾ آهستي،
هوءَ قريب ٿي ويندي!
رات سمنڊ سان گهاري،
گهر، ڀِڄي ڀِڄي ويندي.
رُتِ خزان جيان تو بن،
چاندني ڇڻِي ويندي.
پير ٻوڙ پاڻيءَ ۾،
نه ته ندي سُڪِي ويندي.
هرگناهه جي تو تان،
ڌوڙ ڌوپجِي ويندي.
اڳڪٿي فقيرن جي،
اڄ به ٿي سَچِي ويندي.
هُوءَ ونهَه ۾ ويٺي آ،
ڪونجڙي ڇِڄي ويندي!