رات اُڀ تي ستارن جي سرواڻ ٿِي!
چنڊُ اُلهي وڃي، آءُ چانڊاڻ ٿِي!
مُنهنجي ڳوڙهن سان ڪڏهين ملي ڏِسُ مِٺي!
آءٌ ننڍڙي ندي، تون ته مهراڻ ٿِي!
تنهنجي آئي ملي، نُور تارن کي ٿو،
۽ گلن کي ملي، ماٽَ سرهاڻ ٿِي!
اي سرءُ جي هوا! گُهل نه منهنجي مٿان،
ساهَه مان ٿو ڇڻي، دردُ پيلاڻ ٿِي!
مان سدائين صليبن تي مُرڪان پيو،
بارگاههِ محبت جو اهڃاڻ ٿِي.