پيار جي پياس جي، آس ڪاٿٖي پَلِي،
دل اڪيلي بنا ماڪ، چمپا ڪَلِي.
سج جي ڇِڪَ ۾، گول ڌرتي گُهمي،
ڳالهه سچ جي، سموري گِليلي سَلِي.
روح ۾ تيز بارش، اُڻي موسمون،
رنگ پوئي هوا ۾، شهر جي ڳَلِي.
رات سُنسان، ويران ڪيڏي هئي،
راهه ۾ مختصر روشنائي رَلِي.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو